zaterdag 31 juli 2010

13. Over een eend




(Klik op de foto voor
een groter beeld)



   Ik zat met m'n vriendin op 'n bankje in een park in Amsterdam. De zon verwarmde onze gezichten. Een verkoelend briesje streek over het water en voerde een eendje met zich mee tot dicht bij ons. Ze had zich afgezonderd van een tiental andere soortgenoten in de hoop iets eetbaars aan te treffen. Toen de verwachte stukjes brood uitbleven zwom ze wat rond, vloog plots op en ging naast ons zitten. Persoonlijk contact en een vriendelijk gezicht willen nog wel eens helpen, wist ze uit ervaring. De eend bleef nieuwsgierig naar ons kijken en wij naar haar. Ze was mooi. Wat een aardig en lief gezicht had ze, zo vrolijk, alsof ze constant met een lach door het leven gaat.
  
   Dieren zijn niet zoveel anders dan mensen en over het algemeen wijzer en intelligenter dan men beseft. Ik meen dat elke diersoort een specifiek aspect van het menselijk karakter vertegenwoordigt en dat uitvergroot aan ons laat zien. Deze eend is zeer aandachtig aanwezig, kan betekenis toekennen aan menselijke handelingen en kan redelijk goed inschatten met wie zij van doen heeft. Natuurlijk draait het hoofdzakelijk om voedsel, maar is het bij de mens anders? Wie rondkijkt in een willekeurige stad of dorp ziet dat daar eigenlijk alles draait om een volle buik, om seks en status. Dierlijk gedrag bij mensen, menselijk gedrag bij dieren. Het blijft  boeiend en interessant om goed rond te kijken en jezelf te leren kennen.

donderdag 29 juli 2010

12. Ruud Lubbers, de sluwe vos

   Dan denk je dat je er vanaf bent en dan staat ie er weer, informateur Ruud Lubbers. Alsof 't er nog wel even bij kan na 12 jaar Balkenende. Hij is ervoor gevraagd, zo hoort dat met mensen van zijn statuur. Gevraagd door Hare Majesteit om een en ander slim, slinks en liefst rechtsom in elkaar te draaien. Daar is Lubbers goed in, dat heeft hij bewezen. Lubbers en de koningin, dat zijn twee handen op een buik. De overblijvende twee handen blijven vrij om Nederland aan een kabinet te helpen dat Amerika welgezind is, om de JSF het laatste duwtje te geven (kosten 6 miljard!), Israël de hand boven het hoofd te blijven houden, de kloof tussen rijk en arm nog verder te vergroten, enz., enz.
   Rutte heeft het spel al aardig gespeeld, heeft onderzocht, gepolst, overlegd, de tijd genomen, kortom zijn uiterste best gedaan om in ieder geval de indruk te wekken dat er misschien wel zaken gedaan konden worden. Paarsplus, het was leuk spelen, net doen alsof en uiteindelijk 'sorry' zeggen: 'helaas, het zit er niet in.' Dat was mooi werk en gaf wat extra tijd en ruimte voor de intriganten. Ruud Lubbers als informateur dus voor het meer serieuze werk.
   De laatste strapatsen van deze man liggen me nog redelijk vers in het geheugen al dateren ze van 2004. Het was algemeen bekend dat Lubbers flikflooide met vrouwen. Dat was niet volgens de normen en waarden van het CDA, maar oké hij deed goed werk en zo'n hoge functie verleende Nederland toch enige status op het wereldtoneel. Op zo'n moment wil het CDA nog wel eens 'n oogje dichtknijpen.
   Maar ja, dan was daar een vrouw met pit, Cynthia Brzak. Een aan hem ondergeschikte medewerkster van UHNCR, iemand die niet met zich liet sollen. Zij diende een klacht in bij het OIOS, het VN-onderzoeksburo, wat o.a. klachten behandelt zoals in dit geval seksuele intimidatie. Lubbers in de functie als Hoge Commissaris van de Vluchtelingen voor de Verenigde Naties, betaste haar achterwerk en trok haar van achteren stevig tegen zich aan. Zij was daar niet van gediend en eiste excuses. Lubbers maakte van een seksueel getinte aanraking een vriendschappelijk schouderklopje en bagatelliseerde het voorval, waarop zij een officiële klacht indiende. Vanaf het moment dat zij liet merken daar geen genoegen mee te nemen, waren de rapen gaar. Lubbers probeerde haar met Berlusconi-achtige praktijken kapot te krijgen (hij zette o.a. de psychiater van Cynthia Brzak onder druk om haar dossier te kunnen bemachtigen.)
   Het OIOS verklaarde haar klacht na uitvoerig onderzoek gegrond en zond een rapport naar Kofi Annan. Dit was niet openbaar en is pas later door lekken en journalistiek speurwerk in de publiciteit gekomen. De inhoud hiervan is helder en duidelijk: "Uit zijn gedrag bleek een patroon van seksuele intimidatie" en: " Het wordt aanbevolen om passende maatregelen te nemen tegen de heer Lubbers voor wangedrag betreffende ongewenste aanraking van een vrouwelijk lid van het personeel, voor het verstoren van het onderzoek en voor het versturen van een bericht aan medewerkers van het UNHCR die zowel intimiderend zijn voor de klager als wel voor tenminste nog een andere vrouwelijke beambte". Daarnaast is Ruud Lubbers door het OIOS verweten oneigenlijke druk te hebben uitgeoefend op het OIOS zelf, om de uitkomst van het onderzoek te beïnvloeden.
   Vanuit Nederland werd er flink gelobbied om de schade zoveel mogelijk te beperken en de waarheid verder te verdoezelen. Uiteindelijk heeft Ruud Lubbers knarsetandend zijn ontslag moeten indienen. In de ontslagbrief stelde hij dat hij met dit ontslag geen schuld bekende maar slachtoffer was van zwartmakerij: "Ik stap op in het belang van de organisatie". Tsja, dat hoort allemaal bij het primitieve gedrag van een op z'n pik getrapt haantje. Dat een man over de schreef gaat en zich niet kan beheersen is enigszins voorstelbaar. Zelfs een CDA-er met hoge waarden en normen die het gezin ziet als hoeksteen van de samenleving, kan door een vrouw van de kaart geraken. Maar om dan vervolgens keihard wraak te nemen, iemand tot op het bot proberen te kwetsen en kapot te maken als deze zijn gedrag niet accepteert, dat is absurd.
   Cynthia Brzak vecht nog steeds voor eerherstel, ze wil zijn excuses. Ze heeft onlangs het Amerikaanse Hooggerechtshof gevraagd om de diplomatieke immuniteit van Lubbers op te heffen.
   Ruud Lubbers informateur, we zullen het weten. Wordt vervolgd.

Aanvulling:

LUBBERS NIET VERVOLGD VOOR VN-INCIDENT

Ruud Lubbers kan niet meer worden vervolgd voor een incident bij de Verenigde Naties. Het Amerikaanse Hooggerechtshof verwierp maandag een verzoek daartoe van Cynthia Brzak, die had geklaagd dat de oud-premier haar onzedelijk had betast in december 2003. De oud-premier zou aan het einde van een vergadering in december 2003 Brzaks billen met zijn handen op haar heupen tegen zijn kruis getrokken hebben en haar zo vijf seconden vastgehouden hebben. Lubbers noemde het niet meer dan een "uiterst vriendelijk gebaar". Brzak kreeg in de loop van het onderzoek een brief van Lubbers waarin hij erop aandrong dat zij haar beschuldigingen jegens hem zou intrekken omdat haar positie bij UNHCR anders schade zou kunnen oplopen.
   De vrouw verzocht een Amerikaanse rechtbank om Lubbers' diplomatieke onschendbaarheid op te heffen, zodat hij terecht zou kunnen staan. Maar dat werd in 2006 afgewezen. In hoger beroep heeft het Hooggerechtshof dat nu maandag bekrachtigd.

Gepubliceerd:  maandag 4 oktober 2010 20:53

zondag 25 juli 2010

11. Intentieboeken



                           (De namen in de tekst ^ zijn onherkenbaar gemaakt.)


In kerken, Mariakapelletjes en bedevaartsoorden vind je soms vreemde zaken. Ik verbaas me altijd weer over de naïviteit van de vaak bejaarde mensen die daar rondscharrelen voor een gipsen beeld of bidden bij een schilderij van een vermeende heilige. De fietstassen worden gevuld met flessen heilig water uit een bron die helemaal geen bron is, plastic beeldjes en rozenkransen, made in Taiwan, gaan er grif van de hand. Natuurlijk begrijp ik wel dat als je ergens sterk in gelooft dat dat helpt. Suggestie en zelfsuggestie zijn sterke krachten en kunnen mensen in een opwaartse en ook neerwaartse richting stuwen, zo simpel blijkt het te zijn. De Kerk en de middenstand willen de behoeftigen onder ons daarbij met liefde en plezier ondersteunen.
   Op bovenstaande foto ziet u een intentieschriftje of  -boek. Gelovigen schrijven daar gebedsintenties in, smeekbeden of een dankwoord voor de veronderstelde steun van Maria of andere heiligen en ook gebedsverhoringen. Die geschreven intenties zijn openbaar, iedereen kan ze lezen. Vaak is dat ook juist de bedoeling opdat anderen meebidden en de krachten gebundeld worden. Hoe zuidelijker je gaat des te meer kom je het fenomeen tegen. Ik vind het interessant om die stukjes te lezen. Het geeft een kijkje in het binnenste van mensen, in wat hen zoal bezighoudt. Elk huisje heeft zijn kruisje, dat zie je dan. De stukjes zijn intiem, soms ook erg triest. Tegelijkertijd geven ze openheid over het geploeter in een mensenleven en zijn daardoor ook herkenbaar. Hier volgen enkele teksten:

- "Lieve onze lieve vrouw laat die ruzies stoppen tussen mij en mijn baby!"


- "Heilige Maria wij vertrouwen op U help ons en verhoor onze gebeden dank U"


- "Wij restaureren de kerk met plezier".


- "Lieve Vrouwe van Diest ik ben in het begin van mijn leven met mijn moeder hier gekomen en na 76 op mijn verjaardag steeds blijven komen om u te danken voor mijn leven. Bid voor ons"


- "Heilige Maria verhoor mijn gebed en help ons a.u.b. deze zware beproeving te doorstaan en in goede zin op te lossen".


- "Hey onze lieve vrouw van Diest, Merci dat ik een goede engelbewaarder hebt dat ik keitoffe vrienden en vriendinnen heb en dat ik mijn accident heb overleeft da eigenlijk een wonder is xxx."


-  "Dat alles goed gaat met mij en mijn gezin."


-  "Laat a.u.b. alles in orde komen met mijn dochter Laat ook voor mij het leven ten goede komen Dank U."

-  "Onze Lieve vrouw, Bescherm a.u.b. mijn dochter ik heb net vernomen dat ze terug bij ... is, ik ben bang dat hij haar terug kwaad gaat doen, ze ligt al in de gips omdat hij haar omver had gereden en nu is ze bij hem ! Ik smeek u bescherm haar en laat haar in zien dat ze beter af is zonder hem, ik kan haar deze moment niet beschermen omdat ik hier aan het werken ben a.u.b. help me ik ben bang om haar te verliezen."

- "Danke, lieber Gott, dass wir hier sein durften gesund sind und ich mit meinen Kindern zusammen bin."

- "Blij dat we na een verdwaalde wandeling de weg hebben teruggevonden en na een zware tocht veilig bij ons tentje terugkwamen. Hiervoor een kaarsje".

- "Wij zijn met een groep in Spa en toeren iedere dag ergens naar toe Wij zijn allemaal 50+ t/m 80 jaar en zelfs twee dames van 85 jaar oud."

vrijdag 23 juli 2010

10. De behangersbij


















In het voorjaar zag ik hoe een exemplaar van een kleine bijensoort steeds opnieuw een blaadje afknipte van het St.Janskruid en er mee wegvloog. Het blaadje, dat wel 3 keer groter was dan zijzelf, hield ze met de pootjes vast onder haar lijf. Zo pendelde ze steeds heen en weer van het St Janskruid naar een onbekende bestemming en weer terug. Doordat alles nogal snel in zijn werk ging bleef het een raadsel voor mij wat de bij met deze blaadjes uitvoerde.
   Inmiddels zijn er een aantal weken verstreken en is het raadsel opgelost. Ik was bezig om bloempotten leeg te maken toen er tussen de aarde stukjes van een groene stengel tevoorschijn kwamen, zo leek het. Bij nader inzien bleken het kleine groene sigaartjes te zijn, ongeveer 25 mm lang en 7 mm. dik. De blaadjes waren kunstig opgerold en aan elkaar geplakt, het betere sigarenmakerswerk zal ik maar zeggen. Aan de voorzijde zat een mooi puntje, de achterzijde was keurig afgesloten met een rond dekseltje. Zo vond ik een tiental sigaartjes op een rijtje in de aarde verstopt. Van een sigaartje heb ik het dekseltje verwijderd, er bleek zich een larve in te bevinden. Ik ben gaan zoeken en kwam tot de ontdekking dat dit insect tot de familie van de bladsnijders behoort, het is de Gewone behangersbij oftewel Megachile versicolor. Deze bij graaft een gang in zacht materiaal zoals vermolmd hout of aarde. Zijzelf is bepalend voor de maat van deze gang. Daarna vliegt de bij meestal naar een rozenstruik (in mijn geval dus ook naar het St Janskruid), snijdt een ronde vorm uit het blad en neemt deze mee naar de zojuist gegraven gang. De bij trekt het blad naar binnen, vormt het om zich heen en plakt het vast met wat speeksel. Zo gaat het steeds opnieuw tot er zo'n 10 à 12 blaadjes in de rondte zijn geplakt. Vervolgens brengt ze een voorraad stuifmeel en nectar (bedoeld als voedsel) naar het bouwwerk en legt er een eitje bij. Daarna worden er enkele mooie ronde dekseltjes uit het blad geknipt waarmee de toegang wordt afgesloten. Na enige tijd komt er een larfje uit het ei die zich te goed doet aan de lekkernijen. Het larfje groeit uit tot een larve van enkele centimeters en verpopt zich binnen het sarcofaagje. Dat verpoppen is natuurlijk een wonder. De larve spint zichzelf in een cocon die uiteindelijk zeer taai en stevig wordt. De draad is ontzettend sterk, ik heb het allemaal onderzocht, het is vergelijkbaar met ijzerdraad van die dikte, taai en toch soepel. Zo'n cocon, een fijn weefwerk van vele sterke lagen over elkaar heen, sluit af en is tegelijkertijd lucht- en vochtdoorlatend. Uiteindelijk, na de toverspreuk, bevindt er zich een nieuwe behangersbij (foto: Kees Venneker) in de cocon, die zichzelf met zijn scherpe snij-instrument bevrijdt en het licht opzoekt. Zo gaat het ongeveer.

dinsdag 20 juli 2010

9. Platanen

(Klik op de foto voor een groter beeld)


















   Prachtig, die naar het licht gegroeide platanen in de Amsterdamse Lomanstraat! Een tijdje terug was ik m'n atelier aan het opruimen en vond het vergeelde en aangevreten krantenknipsel van alweer 10 jaar geleden. Laatst was ik in de buurt en maakte er een foto van. De platanen staan er dus nog steeds. Ik schat de leeftijd op zo'n 90 à 100 jaar.

dinsdag 13 juli 2010

8. Bladmineerders

(Klik op foto voor een groter beeld)
   Bladmineerders zijn de larven van mineervlinders en mineervliegen. Deze larven boren gangen in de bladeren van allerlei planten, bomen en struiken en vertonen wel enige gelijkenis met onze mijngangen. Ze creëren hele aardige tekeningen in het blad, daarom hebben ze mijn speciale aandacht.
   De linkerafbeelding toont waarschijnlijk het graveerwerk van de larve van Nymphula Nymphaeta, het waterleliemotje. Dit vlindertje leeft dicht bij het water en bestuift  waterleliebloemen. De larven verpoppen zich in de plant, brengen daarin de winter door en vliegen in het voorjaar als vlinder uit. Het wonderlijke van deze larven vind ik dat ze hun toekomstige verschijningsvorm in het blad graveren. De tekeningen in de waterleliebladen hebben duidelijk de vorm van een vlinder.

7. Tentoonstelling Karl Blossfeldt 2010


   Tentoonstelling met originele afdrukken van Karl Blossfeldt(1865 - 1932) in het FOAM, fotografiemuseum Amsterdam, nog te zien tot 22 augustus. Een aanrader!
Toen ik een aantal jaren geleden voor het eerst de foto's van Karl Blossfeldt zag was dat een openbaring. Wat een prachtige afbeeldingen! Er zijn ook allerlei uitgaven verkrijgbaar in de boekhandel met mooie zwart/witfoto's (Uitgeverij Taschen).
In het FOAM zijn regelmatig prachtige fototentoonstellingen.
   Het restaurant is een extra vermelding waard. Je kunt er koffie drinken en kiezen uit een keur van heerlijke zelfgebakken taarten (waar heb je dat nog?). Ook de bediening is niet te versmaden, maar daarover een andere keer.

  

vrijdag 9 juli 2010

6. Brand op de Strabrechtse Heide

(Klik op foto voor een groter beeld)


   Er woedde deze week een brand op de Strabrechtse Heide. 150 ha van het in totaal 1500 ha grote natuurgebied met heide en bos is afgebrand en heeft flinke schade opgelopen. De media berichtten er dagenlang uitvoerig over, het Eindhovens Dagblad noemde het zelfs een ecologische ramp. Nou hoef je van deze krant geen ruime blik te verwachten maar toch. Ik moest onwillekeurig denken aan de tropische regenwouden waarbij deze regionale 'ramp' verbleekt tot een minuscuul incident.
   Iedere dag verdwijnt er 250 keer zoveel aan regenwoud. Let wel, morgen opnieuw, overmorgen ook en zo gaat het maar door. In één jaar tijd verdwijnt er 150.000.000 ha prachtige ongerepte natuur, dat is 100.000 keer de oppervlakte van dat armetierige lapje Strabrechtse Heide. Dát is pas een ecologische ramp. En dit zal waarschijnlijk nog jaren voortduren tot er hier en daar nog maar enkele natuurreservaatjes over zijn. Het gebeurt opzettelijk, uit pure hebzucht en geldgewin. Om die reden gaat het kappen en platbranden van tropisch regenwoud onverminderd voort, alle mooie berichten over gecertificeerd hout, selectieve kap, nieuwe aanplant, etc., ten spijt. Dat zijn zoethoudertjes, een paar druppels op een gloeiende plaat, waarbij ik nog wil opmerken dat men gewoon helemaal van de regenwouden moet afblijven, dus geen selectief gekap en geen natuurbeheer. Laat het regenwoud toch met rust en laat het in harmonie verder leven zoals dat in sommige gebieden al miljoenen jaren onafgebroken het geval is geweest.
   De tropische regenwouden worden vernield om het hout, platgebrand om ruimte te maken voor onmetelijke soja- en palmolieplantages waar de veevoeder- en voedingsindustrie om verlegen zit. De consumenten in de sterk opkomende Aziatische en Afrikaanse economieën willen nu onderhand ook wel eens 'genieten' van al dat junkfood. Via de media en commerciële kanalen worden ze warm gemaakt voor hamburgers, frisdrankjes, elektrische apparaten en andere overbodige rommel. En ja, net als hier in het Westen trappen ook zij met hun grote....eh sorry, kleine voeten, in deze consumptievalkuil. De winstcijfers van de farmaceutische bedrijven schieten omhoog, want de zogenaamde welvaart maakt de mensen ziek en op wat langere termijn doodziek. Zolang ze dat stadium nog niet hebben bereikt zijn het vaste klanten van de farmaceutische industrie geworden die dure behandelingen en medicijnen ontwikkelt, promoot en laat voorschrijven. Dat levert een aardig centje op voor de mensen die dat nou juist niet verdienen.
   Het vuur op de Strabrechtse Heide is inmiddels geblust. De brandweerlieden en soldaten zijn weer teruggekeerd naar hun kazernes. De pyromaan zit braaf thuis en is bezig de verzamelde krantenknipsels in zijn plakboek te plakken. Práchtig die donkere rookwolken, die luchtfoto's in de krant met dat zwartgeblakerde landschap. Dat had hij toch maar even mooi voor elkaar! Er was paniek in de tent. Tot in de wijde omtrek was zijn werk middels grote rookwolken zichtbaar geweest. Honderden mannen hadden zich uitgesloofd om de vuurzee te doven en de media hadden er volop aandacht aan besteed.
Eventjes, enkele dagen, had hij zich een groot en machtig man gevoeld. Nu zit hij thuis met een pilsje. Zijn shagbuil en niet te vergeten zijn aansteker liggen voor hem op tafel. Hij pakt 'm in zijn handen, laat het vlammetje nog eens driftig dansen en steekt een sigaret op. Dan pakt hij de afstandsbediening van de TV. Het is de finale van het WK-voetbal, óók spannend.

donderdag 8 juli 2010

5. Coolblue

'De klant is koning'. Dat is de reden dat ik van tijd tot tijd met de blik van een koning een winkel binnenstap en hiervan verslag doe. Een koning zal ook als zodanig geholpen en behandeld dienen te worden. Het personeel dient deskundig te zijn, beschaafd, respectvol en behulpzaam, zodat de klant tevreden en in het bezit van een kwaliteitsprodukt de winkel weer kan verlaten.


   'Coolblue' staat er op de gevel, het is de naam van een winkelketen. Aan de buitenkant ziet de winkel eruit als een medische praktijk, een groot wit geschilderd pand met blauwomrande etalageruiten. De vele aanduidingen laten echter geen twijfel bestaan over de aard van het bedrijf. Dit is een PDA-shop, een Laptopshop, Digicamshop, Computerstore, Printershop, Smartphoneshop, GPS-shop, Telefoonshop, MP3-shop, Mediacentershop, Shavershop, Memoryshop, E-readerstore en nog veel en veel meer. Dat staat allemaal op die gevel. Hier zullen ze mij vast en zeker kunnen helpen.
   Ik plaats mijn fiets tegen de glazen pui en zet hem op slot, de glazen deuren schuiven al open. Op het moment dat ik naar binnen wil lopen schuiven ze dicht, bedenken zich blijkbaar en gaan weer open. Ja, wat is het nou, open of dicht?!
   Binnen is het niet alleen coolblue, maar vooral wit, kil en kaal. Eén grote steriele ruimte, met hier en daar een glazen vitrine waarin enkele opgepoetste hebbedingetjes liggen, digitale camera's, smartphones, e.d. Geen of zeer spaarzame informatie, soms een prijs. Veel producten bevinden zich achter slot en grendel. Er is geen klant of personeelslid te zien. Mijn eerste indruk is dat ze hier niet graag verkopen. Achterin de zaak ontdek ik een balie van wit kunststof en twee geüniformeerde personeelsleden. Ze dragen een kort wit doktersjasje met op hun borstzak de machinaal geborduurde aanduiding: coolblue. Hun blikken zijn gefocust op computerschermen. Kijken ze via camera's naar mij? Weten ze misschien al waarvoor ik hier ben gekomen?
   "Mijnheer, waarmee kan ik u helpen?" , vraagt een bleek uitziende winkelbediende mij, terwijl zijn blik onafgebroken op het scherm blijft hangen.
"Ik zoek folie voor het LCD-schermpje van mijn camera", antwoord ik.
   "Welk merk?"
"Nikon."
   "Hoe groot?"
"3 inch."
   Zonder op te kijken tikt hij allerlei codes in op een toetsenbord en biedt me na lange klikpauzes virtueel een pakketje aan met twee velletjes folie van 7x10 cm die ik eventueel op maat kan knippen.
"Hm, wat kost dat?" Bijna geruisloos snellen zijn vingers over de toetsen: ".....15 euro". Ik besluit tot koop over te gaan. Het systeem van de man met het witte jasje probeert vervolgens contact te maken met mijn veronderstelde systeem: "Hebt u onze internetsite bezocht?"
"Eh...nee", antwoord ik (Waarom wil ie dat nu weer weten?).
   "Dan zal ik een factuurtje maken. Wat is uw naam en adres?"
"Nou, dat hoeft niet, ik wil geen reclame e.d. in mijn brievenbus".
   "Ik begrijp dat u daar moeite mee heeft, maar dan kunnen we u niet helpen!"
"Dus als ik hier iets wil kopen moet u mijn persoonlijke gegevens hebben?"
   "Ja, ons systeem kan het anders niet verwerken."
"Wat is dat nou? Dit is toch een winkel, ik koop een product bij u en betaal daarvoor!"
   "Het spijt me, zonder uw gegevens mogen we u niks verkopen".
Ik draai me om naar de uitgang, discussiëren met een robot heeft geen zin. Als de deuren weer openschuiven loop ik naar buiten. Een ingehouden vloek ontsnapt aan mijn lippen. Achter uit de zaak antwoordt een monotone stem: 'Tot ziens'.
Coolblue!

dinsdag 6 juli 2010

4. Korte verhalen: De Grote Pannenkoekenbakker


 

Ontelbare bollen, werelden in een universum. Klein en tegelijkertijd onmetelijk groot. Op een zo’n bolletje krioelen wezentjes door elkaar. Sommigen van hen bewegen zich traag voort in een blikken trommeltje op wielen. Anderen kijken aanhoudend op een schermpje. Ze hebben het druk.

    Ik had pannenkoeken gebakken, liet de koekenpan volstromen met water en zag hoe er duizenden vetbolletjes op het water dreven. Met zeep en een schuursponsje heb ik het universum in de koekenpan geneutraliseerd tot niks. Nu maar hopen dat de Grote Pannenkoekenbakker míj niet om zeep brengt in Zijn ijver om de kosmische pan eens grondig te kuisen.

maandag 5 juli 2010

3. Uit de lucht gevallen



Vanmorgen zat ik aan de schrijftafel voor het raam, zie ik plotseling een vogel recht naar beneden vallen, boem op de grond, nauwelijks een meter van mij vandaan. Hij was blijkbaar boven tegen het raam gevlogen, heeft daarbij zijn nek gebroken en was op slag dood. Een jonge lijster, prachtig mooi van vorm en kleur. Nog maar enkele weken uit het nest is zijn leven alweer ten einde.
   Ik realiseer me nog eens hoe teer en eindig alles is. Dat het leven behalve zijn schoonheid steeds opnieuw momenten kent van verliezen, loslaten en opgeven van wat als waardevol wordt ervaren. In Oosterse filosofieën rept men wel over onthechting. Daar worden religies aan opgehangen en mensenlevens aan gewijd, om dat te kunnen. Meer nog gaat het denk ik om authenticiteit, vanuit je eigenheid leven in alle oprechtheid en eenvoud.
   De jonge lijster was nog helemaal warm. Alles aan zijn gevleugelde lijfje is mooi en zacht. De zang van de lijster is een van mijn meest geliefde vogelgeluiden. Met de gedachten aan die welluidende zich steeds herhalende strofen, heb ik hem daarnet achter in de tuin begraven.

2. De Kalashnikov



   Bovenstaande foto maakte ik enkele weken geleden op een markt.(onderdeel van een serie foto's voor Cultureel Brabant, genaamd: 'Kinderwagens', zie: http://www.cubra.nl/  inhoud Piet Schellekens

   Een kind met blonde krullen en prachtig blauwe ogen in een kinderwagen.
En wat had dat kindje in haar handen? Een AK-47, althans een speelgoedversie van dit automatische wapen wat overal ter wereld wordt gebruikt.
   Dit deed mij terugdenken aan een ingezonden brief die ik in nov. 2003 stuurde naar NRC Handelsblad naar aanleiding van een artikel in deze krant:"Geweer zonder grenzen". Dat was tevens de titel van een tentoonstelling over de AK-47, in het Legermuseum te Delft waarnaar dit artikel in het NRC verwees.

Internetsite NRC: De AK-47 is het populairste geweer ter wereld. Het Leger- museum in Delft wijdt vanaf vandaag een tentoonstelling aan de schepping van de Russische tankcommandant Kalashnikov ...
Info: Kalasjnikov, Geweer zonder Grenzen, 21 nov.-31 mei, Legermuseum, Delft.
Onderschrift: AK-47, het meest geliefde automatische geweer NRC Handelsblad 201103 / RvS
Foto-onderschrift: De nationale vlag van Mozambique, mét een AK-47
Trefwoord: Wapens; Defensie
Organisatie: Legermuseum
Persoon: Mikhael Timofejevitsj Kalashnikov


Ingezonden brief aan NRC Handelsblad nov. 2003:

   Op de achterpagina van afgelopen donderdag stond een artikel over het populairste geweer ter wereld, de AK-47 oftewel Kalashnikov. In een onderschrift wordt dit wapen "het meest geliefde automatische geweer" genoemd. Wereldwijd zijn er meer dan 100 miljoen van verkocht! Dit blijkt een zodanig heuglijk feit te zijn dat het Legermuseum te Delft hier een tentoonstelling aan heeft gewijd: 'Geweer zonder grenzen'. Het Legermuseum heeft zelfs de heer Kalashnikov kunnen strikken om deze tentoonstelling te openen. Ik stel me zo voor dat de speciale genodigden enthousiast geapplaudisseerd zullen hebben bij het binnenkomen van de befaamde ontwerper, waarschijnlijk nauwelijks beseffend (of juist wel) wat de AK-47 wérkelijk heeft aangericht in de wereld. Als ieder verkocht geweer ( 700 schoten per minuut) maar één persoon heeft gedood, zijn dat al 100 miljoen doden. 100 miljoen mensen die geliefden hadden, kinderen, familie en vrienden en dan spreek ik nog niet over de miljoenen mensen die door dit geweer gewond zijn geraakt en nu nog verminkt of invalide door het leven gaan. De AK-47 heeft veel ellende veroorzaakt en doet dat tot op dit moment. Dat lijkt me toch geen reden om dit geweer eens breeduit in het zonnetje te zetten en de ontwerper van dit geweer feestelijk binnen te halen.
   De website van het Legermuseum bezoekend, zag ik bij de decemberactiviteiten speciaal voor de kinderen van 9 -12 jaar, een survivalworkshop met bijgaande tekst: "Volg alle vier van de Survivalworkshops en leer hoe een soldaat zich staande houdt in de wildernis.Tijdens de donkere dagen rond Kerstmis moet er licht in de duisternis zijn. Om in de duisternis te kijken moet je in staat zijn licht te maken; kom naar het museum en maak je eigen zaklamp. Aansluitend kun je kijken naar een film over commando's".
Zo is de cirkel weer rond.

Mijn ingezonden brief werd zonder opgaaf van redenen geweigerd.

zondag 4 juli 2010

1. Salie


4 juli 2010

   Vandaag heb ik een deel van de salie in de tuin geoogst om te gaan drogen. Salie is een bijzonder geneeskrachtig kruid. De Latijns-botanische naam is Salvia Officinalis, van salvare = genezen, salvere = gezond zijn. De lipbloemenfamilie waartoe salie behoort, herbergt nog een aantal andere sterk geurige kruiden zoals: rozemarijn,hysop, marjolein, majoraan, bonenkruid en thijm. Deze planten hebben een verwarmende werking bij kou. Ze zijn in alle delen, van wortel tot bloem, zeer levenskrachtig en opwekkend en hebben de eigenschap om voedsel lichter verteerbaar te maken.
   Het is bekend dat salie een geneeskrachtige werking heeft in keel en mond, het is samentrekkend en desinfecterend (bij keelontsteking gorgelen met saliethee. Het kruid is overigens vanwege zijn samentrekkende werking niet geschikt voor zwangere vrouwen). Salie voor het slapen gaan maakt rustig en ontspannen. Tijdens het oogsten van de toppen komt die levenskrachtige geur vrij en dat is heerlijk om te ruiken. Ik kan me zo voorstellen dat depressieve mensen helemaal opknappen als ze een kruidentuintje gaan verzorgen. Elk kruid is een wonder als je er goed naar kijkt en je in alle verschijnselen verdiept zoals: vorm, kleur en geur, groei- en bloeiwijze, geneeskrachtige werking, aard en karakter en nog zoveel meer. Het is beter om Salie vlak voor de bloei te oogsten, maar ik had er vandaag zin in en dat is toch een van de belangrijkste dingen in het leven, er zin in hebben.