109. De Citroenvlinder en de Vuilboom

    Op dinsdag 29 maart zag ik de eerste Citroenvlinder van dit jaar in mijn tuin. Het was een groot exemplaar en waarschijnlijk een mannetje, omdat de vrouwtjes wat later wakker worden. Vrouwtjes zijn ook wat groener en lichter van kleur. Citroenvlinders zijn overwinteraars en komen de winter door in vlindergedaante. Ze zoeken daarvoor een beschut plekje op zoals klimop of tussen coniferen. Elke vlinder heeft zo zijn eigen manier om te overwinteren, het Koolwitje bijvoorbeeld overwintert als pop. Op deze zonnige dag zag ik ook nog de Dagpauwoog vliegen. Andere overwinteraars die hun schuilplaats nu verlaten zijn de Gehakkelde aurelia, de Kleine vos en het Landkaartje. Na de lange koude winter reageren ze op de eerste warme zonnestralen en hebben zin in nectar.
    Tot in mei is de Citroenvlinder nog actief. Daarna leggen de vrouwtjes hun eitjes op de blaadjes van het Sporkehout, ook wel Vuilboom genoemd en op de Wegedoorn welke beide tot de familie van de Rhamnaceae behoren. De benaming Vuilboom zal vast te maken hebben met de vuile handen die je krijgt als je de takken vastpakt en de vieze geur die vrijkomt als de twijgen breken. Vroeger werd de schors gebruikt als laxeermiddel. Opmerkelijk is de keuze van de Citroenvlinder om specifiek op de Vuilboom eitjes te leggen, het spinthout van deze boom heeft namelijk ook een opvallende gele kleur.

108. Gelijkenissen

Klik op de foto's voor een groter beeld. Klik op pijl linksboven om terug te keren.

107. Zeepsop op glas

106. De kernramp in Japan (2)

    Terwijl zich in Japan een grote kernramp aan het ontwikkelen is, slapen de Nederlandse media deze ochtend rustig verder. Zoals we overheid en politiek niet kunnen vertrouwen, zo hebben we ook weinig aan nieuwszenders en kranten die ons niet adequaat en volledig informeren over belangrijke zaken en ontwikkelingen van nu. In tegenstelling tot een aantal Nederlandse dagbladen die een summier artikeltje op bladzijde zoveel plaatsten, berichten De Belgische dagbladen “De Morgen” en “Het Laatste Nieuws” vandaag dat er in tenminste één van de reactoren van de kerncentrale in Yukushima een meltdown heeft plaatsgevonden. Dit heeft de Japanse overheid nu voor het eerst toegegeven. Rondom de reactoren 1, 2 en 3 staat radioactief water dat een straling afgeeft van 1000 millisievert per uur, een niveau waarvan zelfs het Japanse Atoomagentschap (dat samen met Tepco voortdurend heeft gelogen over de werkelijke toestand) moet toegeven dat een blootstelling van 4 uur binnen 30 dagen tot de dood leidt. Een half uur betekent lymfeklierkanker. In tegenstelling tot de geruststellende woorden van premier Naoto Kan, dat “de situatie niet erger wordt”, blijkt dat de situatie juist met de dag ernstiger vormen aanneemt. De premier is opvallend genoeg ook nog steeds niet op bezoek gegaan in de regio waar de centrale ligt. Op het moment kan niemand bij de reactoren komen vanwege de hoge straling en kan er dus ook niet gewerkt worden aan herstel van de koeling. Tepco bevestigt dat men ”aan het onderzoeken is” of er radioactief plutonium is gelekt uit reactor 3. Dat kan alleen als er een meltdown is geweest in de reactor of in het bad waar gebruikte splijtstofstaven liggen. Prioriteit is nu de verwijdering van het afvalwater waarbij men nog niet goed weet hoe dat te doen. Eén ding blijkt zeker te zijn, dat het sterk radioactieve water in de zee zal worden gedumpt, zeewater dat in de buurt van de centrale nu al een waarde heeft welke 2000 keer hoger ligt dan de toegestane maximale hoeveelheid radioactiviteit.

    Het fabeltje van de Japanse overheid dat er geen gevaar is omdat het besmette water dan wordt verdund tot bijna niets, is tekenend voor hoe men de bevolking misleidt. Een van ’s werelds topexperts wat betreft nucleaire veiligheid Najmedin Meshkati pleit voor tussenkomst van de VN, omdat “dit helemaal uit de hand aan het lopen is en Japan het niet alleen kan oplossen. De situatie in Fukushima is veel ernstiger dan ons de afgelopen twee weken is verteld”.

    "De Volkskrant" kwam zaterdag nog met een weggestopt berichtje wat voor mij op de voorpagina had moeten staan: “Borssele meermaals ontsnapt aan ramp”. Volgens hoogleraar elektriciteitsvoorziening Cees Andriesse komen er op een lijst van 372 storingen die Borssele zelf heeft aangedragen, enkele zeer ernstige incidenten voor, “waarbij men door het oog van de naald is gekropen en gered is door het toeval”. De betreffende gegevens hebben toentertijd nauwelijks aandacht gekregen in de media. Het moge klaar en duidelijk zijn dat de mensheid zijn hand heeft overspeeld. En ook dan leert men niet van gemaakte fouten en gaat vrolijk verder op de ingeslagen weg. Waar gaat dit eindigen?

105. Zand/waterpatronen

104. Bericht van een Tsjernobylslachtoffer

Ik hoorde zojuist in het acht uur nieuws dat de situatie bij de Japanse kerncentrale is verslechterd. De straling blijkt ook nog eens veel erger te zijn dan de Japanse overheid en TEPCO, de eigenaar van de centrale, tot nu toe toegaven. De Japanse regering heeft de bewoners in een straal van 30 km rond de centrale geadviseerd de regio vrijwillig te verlaten. Er zijn vandaag groenten getest die in Tokio zijn geteeld en de wettelijk toegelaten limiet al overschrijden. De Japanse premier verklaarde dat "de situatie onvoorspelbaar blijft en we uiterst waakzaam moeten zijn".
Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig. Ik vrees dat de werkelijkheid veel ernstiger is dan men ons wil doen geloven.
Onderstaand artikel verscheen enkele dagen geleden in "De Morgen", een dagblad in België.

Natalia Manzurova maakte deel uit van de 'schoonmaakploeg' na de kernramp in Tsjernobyl. In april 1986 werd ze samen met dertien andere wetenschappers opgeroepen zich te melden aan de getroffen kerncentrale. Als één van de enigen die de straling tot hiertoe overleefde, heeft ze maar één boodschap aan haar collega's in het Japanse Fukushima: "Maak dat je daar wegkomt!" Red jezelf en vertrouw de regering niet, want de regering liegt. Ze willen de waarheid niet onder ogen zien, omdat de nucleaire industrie te sterk is. Ze zullen zeggen dat er niet veel straling was en dat het niet schadelijk was voor de gezondheid
Natalia was 35 jaar toen ze amper vier dagen na het begin van de kernramp opgeroepen werd. In totaal waren er ongeveer 800.000 mensen die aan een zelfmoordmissie begonnen door de ravage op te ruimen. Meer dan vier jaar werkte ze in de verlaten stad Pripyat. Dat was de woonplaats van de arbeiders van de kerncentrale voor ze geëvacueerd werden. Intussen is Natalia 59 jaar en ze zet zich wereldwijd in voor de slachtoffers van straling. Ze leeft nog steeds, al beschikt ze wel over een "Tsjernobyl-ketting", een litteken op haar keel na de verwijdering van haar schildklier. De rest van haar team is al overleden. Straling is een stille sluipschutter en Natalia beseft als geen ander wat de overgebleven 'helden' van Fukushima te wachten staat.
"Maak dat je daar wegkomt", is de boodschap van Natalia aan de Japanners. "Wacht niet. Red jezelf en vertrouw de regering niet, want de regering liegt. Ze willen de waarheid niet onder ogen zien, omdat de nucleaire industrie te sterk is." De Japanse overheid was tot nu toe vaak niet duidelijk in de communicatie over de kernramp. "De impact zal pas over vele jaren blijken", zegt Natalia. "De regering vertelt niet altijd de waarheid."
"De omwonenden zullen nooit naar hun huizen kunnen terugkeren", gaat ze verder. "Hun leven zal uit twee delen bestaan: voor en na Fukushima." In een interview met AOL News kon Natalia al voorspellen wat de overheid zou vertellen. "Ze zullen zeggen dat er niet veel straling was en dat het niet schadelijk was voor de gezondheid. Ze zullen bovendien geen compensatie krijgen voor hun verlies. Wat ze verliezen, valt immers niet te berekenen."
"Als ze mij vandaag zouden oproepen, zou ik zeker weigeren. De opofferingen die men in Fukushima maakt zijn te groot, aangezien in de nucleaire industrie de bazen zichzelf niet verantwoordelijk voelen voor de mensen die de ravage moeten opruimen. Het is zoals nucleaire slavenarbeid."
Na enkele jaren werd schildklierkanker vastgesteld, maar Natalia moest na haar operatie gewoon terugkeren. De regering had immers voor een wet gestemd waardoor men 4,5 jaar moest werken waarna men met pensioen mocht gaan. Wie die termijn niet voldeed, kreeg geen compensatie te zien. (gb)
Bron: "De Morgen"

103. De kernramp in Japan (1)

    Na de aardbeving, de tsunami en daaropvolgende grote problemen met de kerncentrales in Japan is het nieuws daarover in Nederland alweer verdrongen door binnen- en buitenlandse politieke strubbelingen. Het is een grote ramp voor de Japanners, een ramp die niet voorbij is en nog een akelig nucleair staartje kan krijgen, niet alleen voor Japan en zijn buren maar voor de hele wereld. Het kabinet reageerde direct na de gevaarlijke explosies in de kerncentrales alsof het een kleinigheid betrof en ziet “geen enkele reden om de bouw van een nieuwe kerncentrale te heroverwegen”. René Leegte (what’s in a name), VVD-kamerlid, voegde daar aan toe: “In Japan heeft zich het zwartste scenario afgespeeld wat je maar kunt bedenken: een aardbeving en dan ook nog een tsunami. Toch is er eigenlijk niets gebeurd. Het standpunt van de VVD verandert dus ook niet. We moeten af van olie en gas, want we kunnen niet langer afhankelijk zijn van de landen die dat leveren”. Tja, als je zo’n ernstige situatie in deze bewoordingen samenvat dan ben je geen knip voor je neus waard.     

    Er zijn grenzen aan onze welvaart en aan de blinde tomeloze groei. De behoefte aan energie heeft zeer duidelijk een grens bereikt en het is oliedom en arrogant om die grens te overschrijden en te doen of er niks aan de hand is. Deze houding doet me denken aan een artikel eind vorige eeuw van de geograaf Jared Diamond die onze huidige milieucrisis vergelijkt met de situatie van het vroegere Paaseiland. Dit eiland in de Stille Oceaan werd in de 18^e eeuw door Jacob Roggeveen ontdekt. Hij trof er een kaal eiland aan zonder noemenswaardige begroeiing, bewoond door een kleine armzalige bevolkingsgroep maar met enorme metershoge beelden van steen die verspreid stonden over het eiland. Ooit had hier een welvarend volk geleefd die deze enorme beelden had gemaakt en opgericht. Voor het vervoer en de plaatsing van de beelden hadden de bewoners de bomen op het eiland gekapt, totdat er geen enkele boom meer over was. Flora en fauna verdwenen, er was nauwelijks nog iets te eten en tenslotte gingen de bewoners elkaar te lijf. Doordat alle bomen gekapt waren was er ook geen hout meer om nog boten te maken en dus nog van het eiland te geraken. “Geen enkele reden om te stoppen met beelden te maken” , zou VVD-er René Leegte ongetwijfeld zeggen, terwijl de laatste rat van het eiland aan zijn tenen knabbelt.

   

    Het lijkt ingewikkeld maar het is vrij simpel, we moeten stoppen met het ongebreideld verbruiken van energie. Er zijn zóveel stroom vretende apparaten die we gemakkelijk kunnen missen en elke dag komen er nog nieuwe onzinmachines bij. De energie die we nodig hebben zal van natuurlijke oorsprong moeten zijn: wind, water, getijdenbeweging, zonlicht en allerlei andere mooie vindingen waar nu geen aandacht aan wordt besteedt omdat de heren er geen vette winsten uit kunnen halen. We moeten stoppen met dit idiote consumeren. Geef bijvoorbeeld iedereen een lapje grond waar men zijn eigen groenten kan telen. Zijn die duizenden vrachtwagens en vliegtuigen die dat van heinde en verre aanvoeren ook niet meer nodig. Het bezig zijn met natuurlijke groei, bloei en oogst, brengt het levensgeluk terug. En zo is er nog zóveel meer wat helpt om dit soort problemen op te lossen en mensen gelukkig te maken.

102. Nucleaire en medische experimenten op mensen

                                                          

Ik zag een klein bericht in de Volkskrant van 18 maart 2011 j.l. met als kop “Claim tegen VS vanwege experiment”. Het artikel gaat over gedetineerden, psychiatrische patiënten, militairen en wezen die gezondheidsklachten hebben opgelopen bij een geheim Amerikaans experiment in Guatemala. Zij hebben een aanklacht ingediend en eisen een schadevergoeding. In dit specifieke geval gaat het om 500 tot 700 personen die tussen 1946 en 1948 opzettelijk zijn besmet met seksueel overdraagbare aandoeningen zoals syfilis en gonorroe. Onderzoekers wilden bestuderen of een antibioticum deze ziektes kon voorkomen. Om aan de benodigde gegevens te komen werden besmette prostituees ingeschakeld. Ook werden mensen ingeënt, of besmet in open wonden om de bacteriën in hun lichaam te krijgen. President Obama en Hillary Clinton hebben de Guatemalteekse president hiervoor al hun verontschuldigingen aangeboden, maar de VS hebben tot nu toe geweigerd om de nog levende slachtoffers te betalen, vandaar hun aanklacht tegen de VS.

Denk niet dat dit zomaar een enkel incidentje is, denk evenmin dat het iets is wat nu niet meer gebeurt of niet bij ons. Het is een kort bericht in een lange reeks van diverse geheime experimenten op duizenden kwetsbare, weerloze, onwetende of nietsvermoedende mensen, berichten die van tijd tot tijd druppelsgewijs uit diepe doofpotten lekken en aan het licht komen. Uit mijn archief heb ik een krantenbericht opgeduikeld uit een krant van een jaar of vijftien geleden. Dit gaat over opdrachten tot experimenten welke komen vanuit de Amerikaanse regering. Maar Franktijk, Engeland, Israël, Rusland en andere landen hebben soortgelijke geheime experimenten uitgevoerd op nietsvermoedende mensen. Even los van allerlei complottheorieën die de ronde doen, is er op het internet uitgebreide serieuze informatie te vinden over deze kwalijke praktijken. Onderstaand artikel spreekt wat dat betreft alleen al boekdelen. Ook nu, met de grote problemen in diverse Japanse kerncentrales acht ik de uitspraken van de autoriteiten en regeringswoordvoerders niet betrouwbaar. Altijd klinken er de welbekende geruststellende geluiden dat er geen of nauwelijks gevaar is voor de volksgezondheid.

Het lijkt me erg belangrijk om steeds zelf zoveel mogelijk informatie te vergaren en op de hoogte te blijven van actuele gebeurtenissen in plaats van te vertrouwen op de autoriteiten. Zelf leren zien, lezen en luisteren achter de woorden, eigen afwegingen maken en op grond daarvan beslissingen nemen. Dat alles is moeilijk genoeg, maar altijd nog beter dan door een stelletje ambitieuze minkukels en machtswellustelingen naar de slachtbank geleid te worden.

Zie ook blog nr. 77 februari 2011: Herinneringen aan George Bush
http://pietschellekens.blogspot.nl/#!/2011/02/77-herinneringen-aan-george-bush.html 

101. Galicië

Klik op de foto's
voor een groter beeld.













Ik was een week in Galicië, een mooi gebied waar ik wel vaker kom omdat een van mijn dochters daar woont en werkt. De berghellingen zien er momenteel geel van de brem en op de velden verschijnt het nóg fellere geel van kool- of mosterdzaad dat waarschijnlijk bedoeld is als bodembemesting. Rijdend door het landschap zag ik de boerenfamilies werken op de akkers, handmatig de stalmest uitspreiden en onder de aarde werken. Ook zag ik nog een boer zaaien met dat eeuwenoude gevende gebaar. Zaaien op vruchtbare aarde, de bodem en planten verzorgen en uiteindelijk oogsten, dat is echte rijkdom. Het hoort bij de primaire dingen van het bestaan. De mensen in de stad kennen het niet meer. In hun ongeweten armoede lopen ze te hoop bij de loterijstalletjes of consumeren zich ongelukkig in de winkelcentra waar je alles kunt krijgen wat je niet nodig hebt.

Galicië is van een mysterieuze schoonheid. De zee en de rotsen lijken er te leven. Kolossale torso’s met versteende gebaren rijzen hoog op in het verweerde landschap. Diep gegroefde granieten gezichten kijken je vragend aan. Het klimaat kan er nogal wispelturig zijn, soms erg nat en zomaar ineens weer droog. Soms warm en plots slaat dan het weer om en waait er een straffe kille wind.

Aan zee is altijd wel wat moois te vinden.  Ik heb een aantal aangespoelde stokjes van het strand meegenomen en gefotografeerd.

100. De schoonheid van het gebrek

99. Een "Big Brother Award" voor Ivo Opstelten

    Bits of Freedom, een digitale burgerrechtenorganisatie heeft deze week weer de prijzen uitgereikt aan de grootste privacyschenders van het jaar. Er zijn vier categorieën: personen, overheid, voorstellen en bedrijven. Minister Ivo Opstelten heeft een Big Brother Award gekregen omdat hij van websites het ip-adres van alle lezers en reageerders wil weten. Daarnaast wil hij het reisgedrag van iedere automobilist in kaart brengen d.m.v. het automatisch scannen van kentekens. Camera’s op de wegen maken foto’s van de voor- en achterkant van de auto welke worden opgeslagen (in combinatie met tijd en plaats), waarbij niet enkel de kentekens zichtbaar zullen zijn maar ook de kleur en het merk van de auto. Bovendien zullen de bestuurder en eventuele passagiers te zien zijn en opgenomen worden in de database, althans indien in de toekomst de techniek nog meer verfijnd wordt. En geloof maar dat daar dan gebruik van zal worden gemaakt. Bij het wetsvoorstel wordt opgemerkt dat een en ander niet in strijd is met de privacywetgeving. “Aangenomen kan worden dat bij een dergelijke kortstondige waarneming van een voertuig op de openbare weg, de persoonlijke levenssfeer niet in het geding is”. Dit is een wetsvoorstel, maar de kosten voor de benodigde apparatuur zijn al gemaakt, er is namelijk bijna 5 miljoen euro voor uitgetrokken. In 2011 wil men de wet in werking kunnen stellen. Gezien de reeds gemaakte kosten zal die wet er dus gewoon komen. In zo’n privacy schendend wetsvoorstel durft men ook nog op te merken “dat Nederlandse burgers het recht hebben op bescherming van de persoonlijke levenssfeer” en dat “burgers het recht hebben om met rust gelaten te worden en onbevangen zichzelf moeten kunnen zijn”.
    Bij “een dergelijke kortstondige waarneming” zou de privacy volgens Opstelten dus niet in het geding zijn. Maar het dagelijkse leven is één aaneenschakeling van zulke kortstondige momenten waarvan ik er een aantal zal opnoemen: het verplichte legitimatiebewijs met vingerafdrukken, het elektronisch patiënten dossier, het kind dossier, de ov-chipkaart, de opslag en bewaring van het telefoon- en internetverkeer (wanneer en met wie iedereen mailt, sms’t en chat), vliegverkeergegevens, de “slimme energiemeter”, de zich steeds meer uitbreidende camerabewaking op straat in winkels en openbare gebouwen, persoonlijke gegevens van banken, verzekeringen, supermarkten, bibliotheken, verenigingen, telefoonmaatschappijen en internetproviders die door elke politieagent kunnen worden opgevraagd en dan heb ik het nog niet over het ongebreidelde afluisteren van telefoons waarin Nederland wereldkampioen is en over de camera-auto’s van Google (voor streetview) die tijdens het fotograferen van huizen en de omgeving en passant de computergegevens van onbeveiligde netwerken oppikten en verzamelden, een illegale praktijk waarmee ze al jaren “per ongeluk” bezig bleken te zijn. Ook bedrijven die handelen in persoonsgegevens gaan herhaaldelijk over de schreef. Vorig jaar werd bijvoorbeeld het mediabedrijf “Advance” nog gesommeerd om de (vaak intieme) persoonsgegevens van 2,2 miljoen Nederlanders te vernietigen die het zonder toestemming had verzameld via internet. In dit geval ging het o.a. ook over een test op internet welke zestigduizend mannen hebben ingevuld. Er werden zeer intieme vragen gesteld zoals over het aantal erecties per dag en hun specifieke seksuele wensen. Deze resultaten werden vervolgens aan Pfizer geleverd, de producent van Viagra, die ze verwerkte en weer doorverkocht.
    In het voormalige Oostblok was men ook aan zo’n systeem overgeleverd, het tot in de finesses controleren van burgers. Dit maakte het mogelijk om tegenstanders van de machthebbers te volgen en op te pakken. Een moderne variant daarop is o.a. China.

De mogelijkheden tot controle zijn sterk uitgebreid en men heeft tegenwoordig zeer geavanceerde apparatuur tot zijn beschikking. Het moge duidelijk zijn dat het niet wenselijk is om de overheid steeds meer handvaten te geven om haar burgers te controleren en haar critici de mond te snoeren. Ik hoop het niet, maar er zou zomaar een dag kunnen komen dat al deze opgeslagen gegevens tegen ons gebruikt gaan worden. Opstelten heeft de Big Brother Award m.i. terecht gekregen. Zijn commentaar dat de privacy totaal geen gevaar loopt, dat alle gegevens op termijn worden vernietigd en er niks aan de hand is, stelt me verre van gerust. Deze man is absoluut niet te vertrouwen en daarom moeten we deze gewichtig doende figuur eens goed in de gaten gaan houden, elk moment van de dag en ook ‘s nachts!

98. "Rambo"

Een bericht uit het "Eindhovens Dagblad" van april 1991

Voor een groter
beeld, klik op de foto.

Terugkeren met de

pijl linksboven.

97. Een bijzonder mooie boom

Maar de naam ben ik kwijt.

96. De pasfoto's voor een nieuw paspoort

    Een tijdje terug moest ik een nieuw paspoort aanvragen. Daar moet een pasfoto op welke moet voldoen aan allerlei voorwaarden. Die zijn zó streng dat je je gaat afvragen of jouw hoofd nog wel mag bestaan in deze wereld. Ik maak dagelijks foto’s en draai mijn hand niet om voor een portretje op een paspoort. Maar nu moest ik mijn hand dus wél omdraaien en dat viel nog niet mee. Mijn eerste foto’s werden afgekeurd nadat in het standaardmalletje van de gemeente was gebleken dat de ogen een half millimetertje te hoog uitkwamen.
    “Hebt u ze soms zelf gemaakt?”
“Ja.” Ik kreeg het dringende advies om naar de fotograaf op de hoek te gaan waarmee het gemeentehuis blijkbaar een deal had gesloten. Dat ik zelf fotograaf was maakte geen indruk. Logisch, want tegenwoordig is iedereen fotograaf. Ik dus naar het hoekje van de straat. Met een smoes ontfutselde ik de stagière die daar de hele dag pasfoto’s mag maken een fotomapje met firmanaam. U weet wel, zo’n mapje met een uitsparing waardoor je hoofd er ineens veel beter uit lijkt te zien. Thuis even nieuwe afbeeldingen gemaakt, half milimetertje hoger, achtergrondkleur ietsje meer getint en in het officiële mapje gestopt. Dat zag er al meteen een stuk professioneler uit. Op het gemeentehuis werd de foto in het malletje geplaatst, gecontroleerd en…. goedgekeurd!
    Wat een gedoe zeg met die foto’s, het is bijna onmogelijk om precies aan alle voorwaarden te voldoen, zeker in contact met een ambtenaar. Wel eens gekeken wat de nieuwe regels zijn voor een pasfoto op een paspoort? Op de site staan zo’n 50 voorbeelden hoe het niet moet. Maar hoe moet het dan wél? Daar is achter te komen via de "acceptatiecriteria voor de pasfoto in de Nederlandse reisdocumenten, Fotomatrix model 2007":

In kleur. Goedgelijkend. Natuurlijke weergave.
Scherp, voldoende contrast en gedetailleerd.
Onbeschadigd. Geen kopie. Niet bewerkt.
Afgedrukt op hoogwaardig, glad fotopapier.
Minimaal 400 dpi resolutie.
Achtergrond Lichtgrijs, lichtblauw of wit Egaal.
Eenkleurig. Geen kleurverloop.
Voldoende contrast tussen hoofd en achtergrond.
Hoofd onbedekt. Gezicht volledig zichtbaar.
Ogen volledig zichtbaar. Hoofd recht naar voren.
Ogen op een horizontale lijn. Hoofd niet gekanteld.
Schouders recht. Geen zichtbare ondersteuning.
Neutrale blik. Recht in de camera kijken.
Mond gesloten. Ogen volledig zichtbaar.
Volledig doorschijnende glazen.
Geen verstorende reflectie door de bril. Geen schaduw.
Gelijkmatige belichting. Geen onder- of overbelichting.
Geen schaduw in het gezicht of in de achtergrond.
Geen reflectie in het gezicht Geen reflectie door accessoires.
Hoofd volledig afgebeeld. Hoofd gecentreerd afgebeeld.

Moet lukken, zou je zeggen. En als je nou gelovig bent en je kunt aantonen( ? ) dat godsdienstige of levensbeschouwelijke redenen zich verzetten tegen het niet bedekken van het hoofd, dan gelden in dat geval voor de pasfoto "alle in deze fotomatrix opgenomen acceptatiecriteria met uitzondering van":
- categorie 4 WEERGAVE GEZICHT het element ‘hoofd onbedekt’.
Dat betekent zoiets van: we doen ons best om soepel te zijn voor mensen met een hoofddoekje, maar dan moeten ze wel…

Categorie ‘hoofd bedekt:

De afbeelding links is fout, gezicht "teveel bedekt".
Afbeelding rechts is goed, hoewel het hoofd (met tulband, baard en snor) van de man veel meer bedekt is dan dat van de vrouw.

Ziet u wat er mis is aan deze foto? 

Het "voorhoofd glanst".



 






"Geen neutrale blik."
Als u met zulke ogen bent geboren hebt u pech, dat betekent geen paspoort!
 
 
 







Links: "Mond niet gesloten, is fout!"
Rechts: is goed.

95. Boomvormen

94. "Een leven als in het paradijs"

Uit de boekenkast:
Zimmermann:  "De Mensch"

Klik op de
afbeelding
voor een
groter beeld.
Keer terug
met de pijl
linksboven.

93. De kleur rood in het voorjaar

Nét na de winter als het voorjaar begint, krijgt de natuur een nieuwe impuls. Bomen en struiken beginnen uit te lopen, de natuur is vol met levenskracht. Dit is meteen ook hét moment om die levenskracht met eigen ogen te aanschouwen. Je zou kunnen denken ‘onzin, niks levenskracht, alles groeit toch vanzelf, klaar’, maar als je een steen onder de aarde stopt komt er geen stenenboom omhoog. Stop je  een zaadje in de grond dan gebeurt er iets wonderlijks. Blijkbaar zit er een kracht in verborgen waardoor er nieuw leven kan ontstaan met een enorm potentieel. Deze kracht werd door de Griekse wijsgeer Aristoteles het vijfde element genoemd, de ‘Quinta Essentia’, het scheppende principe waardoor de ‘dode’ vier elementen in allerlei combinaties en verhoudingen tot leven, groei en harmonie kunnen komen. Deze levenskracht wordt in de lente vaak zichtbaar door een rode kleur. Het valt helemaal niet zo op, maar als je er op gaat letten des te meer. Vooral bij de jonge uitlopers van bomen en struiken is dit heel goed zichtbaar. Braamstruiken, vlier, esdoorn, eiken, brandnetels, enzovoorts, nieuwe loten en blaadjes in de knop ontspringen met veel rood. Je ziet dat er een enorme kracht achter zit, een sterke energie vol levenslust en vernieuwing. Om dit te illustreren hier een aantal afbeeldingen, maar nog duidelijker wordt het buiten in de natuur.

92. Zeep op een glasplaat

Ecover afwasmiddel met een nat sponsje op een glasplaat aangebracht.

Opnames achtereenvolgens van linksboven naar rechtsonder gemaakt na 10, 20, 40, en 80 seconden