zaterdag 26 november 2011

240. Liberty Tool


   Liberty Tool is een sfeervolle winkel, gelegen in Maine, New England (V.S.) welke gereedschappen en oude werktuigen opknapt. Deze worden vervolgens weer aan lokale ondernemers en hobbyisten verkocht voor lage prijzen. Het idee is om de ambachtelijk werkende mensen uit de omgeving te ondersteunen met hulpmiddelen die ze nodig hebben om in hun levensonderhoud te voorzien.
   Liberty Tool ligt op een mooie plek in het gebied van de ‘Indian Summer’, een typisch verschijnsel in het noordoosten van de Verenigde Staten. Na de eerste stevige nachtvorst in het najaar stuurt een subtropische luchtstroom de koude poollucht tijdelijk terug naar het noorden. Overdag loopt de temperatuur dan op tot rond de 20 graden Celsius en ’s nachts blijft het minimaal boven het vriespunt. De ‘Indian Summer’ is geliefd om de spectaculaire herfstkleuren. Deze ontstaan doordat de eerste nachtvorst aan de bomen het sein geeft om de voedseltoevoer naar de bladeren te stoppen.
Klik op onderstaande link voor het filmpje:

   De afbeeldingen hieronder heb ik gemaakt in werkplaatsen van het Zuiderzee Museum in Enkhuizen. Het is een openluchtmuseum waar authenticiteit nog hoog in het vaandel staat ( wat een uitzondering is) en waar men de sfeer van vroeger op een heel natuurlijke wijze heeft behouden. Houtrot, roest, verwering, het mag allemaal en wordt bewust zo gelaten en in stand gehouden. Het alledaagse bestaan en de oude ambachten rond de Zuiderzee herleven op een ongekunstelde wijze en daarom is dit museum zeker een bezoek waard. Het beste op een doordeweekse dag, dan is het lekker rustig en waan je je terug in het leven van100 jaar geleden.

Schilderswerkplaats

Houtwerkplaats

Smederij


Website van het Zuiderzee Museum:

vrijdag 25 november 2011

239. Aquarellen van vruchten

Onderstaande aquarellen werden gemaakt tussen 1611 en 1630 door een onbekende kunstenaar. De afbeeldingen zijn in het bezit van Oxford University.















donderdag 24 november 2011

238. Hulde aan de hoofddoek


Wie mij kent weet dat ik geen specifiek geloof aanhang, niet ben aangesloten bij  een bepaalde Kerk of geloofsrichting, noch een of ander spiritueel pad bewandel. Sommige geestelijke stromingen zijn erg vrijzinnig en progressief, andere zijn extreem orthodox of fundamentalistisch te noemen en daartussen bewegen zich nog vele religieuze schakeringen. Het geloof past niet bij mij, wat weer niet wil zeggen dat ik religie afwijs. Integendeel, religie vind ik juist erg boeiend en interessant: de ideeën, de symboliek, de leerstellingen, de diverse geboden en verboden, geloftes en beloftes en vooral hoe mensen in het algemeen met religie omgaan, in gedachte, woord en vooral daad.
Een van de gemeenschappelijke uitingen die men in de belangrijkste geloofsrichtingen tegenkomt, is de hoofddoek. Om misverstanden te voorkomen wil ik benadrukken dat de hoofddoek niet typisch iets van de Islam is. Voorschriften als het bedekken van het hoofd (meestal bij vrouwen, soms ook bij mannen) en in bepaalde situaties juist het niét bedekken van het hoofd (meestal bij mannen) en wel of geen baardgroei, komen in bijna elke grote religie wel voor. Elke richting heeft zo zijn heilige boeken en voorschriften, zijn geschiedenis en hulpmiddelen om de gelovigen of de eigen organisatie van dienst te zijn.


In Nederland was het 50 jaar geleden voor meisjes en vrouwen not done om zonder enige hoofdbedekking een Katholieke kerk te betreden. Priesters liepen in lange zwarte jurken rond, nonnen bovendien met grote vreemdsoortige kappen op hun hoofd, afhankelijk van de orde waartoe ze behoorden. Ook tegenwoordig is het op veel plekken in ons land nog steeds zo dat een vrouw afkeurende blikken oproept, als ze zonder hoedje, met blote benen, of met blote armen, het gebouw binnenwandelt van bijvoorbeeld een streng gereformeerde kerk. Blijkbaar behoort dit al tijden tot het ons bekende eigen erfgoed, wat zeuren we dan eigenlijk over een hoofddoek of een sluier?

Het belangrijkste van een religie lijkt mij niet de vorm maar de inhoud: respect voor ieder mens, voor zijn geloof inclusief de bijbehorende rituelen en gebruiken, ruimte ook voor afwijkende gedachten en meningen. Vóórdat men in zijn algemeenheid bepaalt dat het dragen van een hoofddoek gelijk is aan vrouwenonder-drukking, is het op de eerste plaats toch nog steeds de vrouw zelf die een keuze maakt. Als een vrouw zich wil voegen naar de man/vrouw-verhouding in haar geloof of als zij een deel van haar eigen cultuur wil behouden, heeft ze daar het volste recht toe. Natuurlijk zijn er mannen, vrouwen of ouders die zich binnen hun familie of gemeenschap dwingend en eisend opstellen, maar dat is niet enkel voorbehouden aan de Islam, het gebeurt overal. Stigmatisering, dwang, uitsluiting, het gevoel er niet bij te horen schept afstand tussen mensen en ook het aanhoudend verantwoording af moeten leggen over (mis)daden van anderen. 
                                                        
Ik vind de hoofddoek een verrijking voor de schoonheid van de vrouw, zoals ik sowieso andere cultuurinvloeden binnen onze gemeenschap als een verrijking ervaar. Vrijheid in al zijn facetten is een hoog goed en geldt voor iedereen. Minister Donner zei deze zomer: “Het kabinet heeft afstand genomen van de multiculturele samenleving”. Dat is een ontkenning van de realiteit want de multiculturele samenleving is al een feit en kan niet worden afgestopt. Zoals ook de uiteindelijke vermenging van de wereldbevolking tot één volk en één kleur slechts een kwestie van tijd is en zich zal voltrekken binnen een x-aantal generaties. Grenzen, muren en andere opgeworpen obstakels zullen de natuurlijke gang van zaken niet tegen kunnen houden. Uiteindelijk is eenheid de toekomst, hoe je het ook wendt of keert. Tegen die tijd zal de mensheid zijn primitieve angst voor het vreemde hebben overwonnen en leven we in een wereld van vrede en gelijkheid voor iedereen. Laten we het daar maar op houden.




  




                                      


zondag 20 november 2011

236. Alles is groen

Alles is groen en wat nog niet groen is, is hard bezig om groen te worden. Al heel lang hebben we groen licht, groene thee, groene kool en groen gras, zaken die duidelijk nog als groen zijn te herkennen. Maar de laatste jaren wordt het frisgroen steeds meer verdrongen door allerlei fletse tinten die meer met grijsbruin en grauwzwart van doen hebben dan met het schone groen. Groene politieke partijen deden het eventjes goed, maar de politici lopen inmiddels met groen beslagen tongen rond, een besmettelijke ziekte. Groene benzine is er ook en tegelijkertijd kwam er een hausse op gang van bedrijven met groene stroom, groen gas en groen water. Men geeft hoog op over groene elektrische auto’s, over het groene hart, de groene stad, groene restaurants met groene daken waaronder groene koffie wordt geschonken. Ook de Sint is dit jaar groen en als zelfs winkelketen Lidll een duit in het zakje doet met zijn groene advertenties, nou dan weet je wel hoe groen groen momenteel is.

foto: Marc Greenberg  (What's in a name!)

Als klap op de vuurpijl is er de groene ruimtereis waarvoor de Britse zakenman Richard Branson momenteel de wereld rondreist. Een ticket voor een duurzaam ruimteritje van enkele uren kost de liefhebber een kleine 200.000 euro. Het toestel is dan wel gebouwd met grondstoffen uit de nabije omgeving en regionale bouwtechnieken, is volledig te recyclen en het brandstofverbruik heet laag te zijn. Zo groen vliegt een vogel zelfs niet, zou ik er aan toe willen voegen. Als je dan liegt doe het dan meteen goed. Zeker is wel dat als er tegenwoordig iets groen wordt genoemd je voortaan goed op je hoede moet zijn. Je wordt bedonderd waar je zelf bij staat.