De
fijne zwarte lijntjes op bomen en stenen die je op de afbeeldingen
hieronder ziet, zijn van individuele schimmels die zich op een tak of
steen hebben genesteld en nu hun eigen gebied letterlijk begrenzen.
Ze hebben een of enkele vruchtlichamen en zitten met hun mycelium
ieder op een eigen stukje van de tak. Dit eigen plekje verdedigen ze
tegen soortgenoten. Waar twee verschillende mycelia elkaar ontmoeten,
scheiden ze donkergekleurde, vaak zwarte giftige stoffen uit, waarmee
ze de grenzen afbakenen van hun eigen gebied (het lijkt wel de grote
mensenwereld in het klein). Bij hout wat al dood is en/of vermolmd,
lopen deze afgebakende terreinen dieper door; bij levende, sterke en
gezonde bomen beperken de schimmels zich tot de schors en bast, ze
leven in symbiose met de boom. De schimmels beschermen de boom en
houden deze gezond en andersom. Bij een sterke en levenskrachtige
boom groeien schimmels niet in het levende hout. Schimmels werden tot
voor kort gerekend tot het plantenrijk, ze hebben vergelijkbare
vormen en leven in vergelijkbare habitats. Uit recent onderzoek is
echter gebleken dat schimmels het meest verwant zijn aan de
meercellige dieren. Korstmossen hebben een verbond gesloten tussen
enerzijds blauw- en groenalgen en anderzijds een schimmel. Samen zijn
ze erg sterk en kunnen eeuwenoud worden. De algen zitten tussen de
schimmeldraden, dicht onder het oppervlak. Ze bewijzen de schimmel
een dienst middels fotosynthese, uit licht en lucht maken ze
voedingsstoffen. De schimmel op zijn beurt draagt zorg voor
stevigheid en beschermt de alg tegen uitdroging. Korstmossen vertonen
zich in allerlei vormen en in diverse prachtige kleuren: wit, grijs,
groen, geel, oker, oranje, rood, bruin en zwart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten