Ik heb gisteren niet gestemd. Naar mijn mening zijn de verkiezingen een wassen neus. Een flinke meerderheid van de bevolking is immers niet werkelijk geïnteresseerd in het welzijn van de ander. Men is voornamelijk uit op eigen voordeel, zich niet of nauwelijks bewust van zijn mechanismen, goedgelovig en gemakkelijk te beïnvloeden. Als zo’n meerderheid gaat stemmen weet je al wat de uitkomst is. Een eigengericht en materialistisch ingesteld volk kiest navenante leiders. Degenen met de mooiste praatjes en het meeste geld, degenen die het gewiekst zijn en het beste kunnen liegen en bedriegen, zij winnen de verkiezingen. Terwijl men elkaar voor de verkiezingen het licht in de ogen niet gunt, speelt men daarna mooi weer en smeedt coalities met zijn vijanden, als men maar kan regeren. Macht corrumpeert. Dat zien we weerspiegeld in het parlement waar men over onze hoofden heen met elkaar kissebist over de verdeling van het belastinggeld en men het volk in samenwerking met de banken en het bedrijfsleven in een steeds diepere crisis stort. Stemmen op een politicus of een partij betekent je verantwoordelijkheid uit handen geven aan slimme praatjesmakers die enkel gaan voor geld, macht en aanzien. Een eerlijk en zuiver mens houdt het in de politieke arena nog geen dag uit en komt alleen daardoor al niet op het pluche terecht. Voor beschaafde mensen is er in de politiek geen plaats. Willen we werkelijk democratie en een betere wereld dan zal het echt anders moeten.
Hoe kan het dan beter?
- Door voorlichting over een meer bewuste levenswijze en aandacht voor de ontwikkeling van een vrij, creatief en onafhankelijk denken.
- In het verlengde daarvan een eerlijk en rechtvaardig belastingsysteem waarbinnen de wensen en verlangens van het individu en de gemeenschap optimaal tot hun recht kunnen komen.
De eigen unieke kracht ontdekken en omzetten in daden is veel zinvoller dan een hokje rood kleuren op een stembiljet en verder maar zien wat de volksvertegenwoordigers er van bakken. Dat is als het laten vallen van een druppel kleurstof in de oceaan, er blijft niks van over. Een betere wereld begint met het diepe besef dat elke wereldburger een goed en welwillend mens is met unieke talenten. Ieder individu heeft in principe de potentie in zich om de wereld in positieve zin te veranderen. Als een mens zich hiervan bewust wordt en ook weet dat hij niet wezenlijk anders in elkaar zit dan ieder ander, groeit er vertrouwen en respect. Als hij daarnaast zijn behoefte aan bevestiging en de daaruit voorkomende mechanismen doorziet, de eigen hebzucht en honger naar macht gaat herkennen en beheersen, kan er een wezenlijke verandering plaatsvinden.
Regeren draait simpel gezegd voornamelijk om de verdeling van inkomsten en uitgaven. Ons belastinggeld wordt gebruikt om gemeenschappelijke voorzieningen te bekostigen op landelijk, regionaal en plaatselijk niveau. Binnen het huidige systeem heeft de belastingbetaler geen of nauwelijks invloed op de begroting en de besteding van het belastinggeld. Politici, partijen en regeringen, ze trekken hun eigen plan. Vaak een plan wat volledig in tegenstelling is met vooraf gedane beloftes aan de kiezers. Dat is niet democratisch te noemen. De individuele belastingbetaler moet maar accepteren dat zijn belastinggeld ook wordt besteed aan projecten waarvoor hij niet kiest, zoals nieuwe gevechtsvliegtuigen, megastallen en subsidies aan oliemaatschappijen, om maar iets te noemen. De burgers betalen, de machthebbers beslissen wat er met dat geld gebeurt. Wij zijn zo gewend geraakt aan het huidige systeem dat het lijkt alsof het niet anders kan. Maar dat kan wel degelijk.
We zouden o.a. kunnen komen tot een vereenvoudigd democratisch systeem, waarbij de belastingbetaler voor een belangrijk deel zelf bepaalt voor welke zaken en projecten hij verantwoordelijkheid neemt en geld over heeft. In dat geval zitten de belastingbetalers zelf aan de knoppen en betalen niet langer mee aan projecten waar ze principieel tegen zijn. Natuurlijk zal het belastinggeld uitgesplitst moeten worden, zodat er geld is voor zowel buurt- en gemeentevoorzieningen als voor omvangrijke projecten van regionaal en landelijk belang. Maar als er bijvoorbeeld bij de bevolking te weinig draagvlak en dus te weinig geld is voor een nieuwe kerncentrale, komt deze er ook gewoon niet. Op microniveau kunnen buurtbewoners een bepaald deel van hun belastinggeld besteden aan bijvoorbeeld het planten van bomen in hun straat. Een straat verder vinden ze dat misschien minder belangrijk, daar besteden ze hun aandeel liever aan een kinderopvang, etc. Zo’n systeem is in ieder geval veel eerlijker en rechtvaardiger dan de burgers te laten betalen aan projecten waar ze niet achterstaan. Zo krijgt de bevolking écht een stem in de besteding van haar belastinggeld. Last but not least: bijkomend groot voordeel is dat de machthebbers minder macht krijgen. Mensen met veel macht zijn als uitgehongerde beesten, ze willen steeds meer, proberen alles naar hun hand te zetten en dulden geen tegenspraak. Hun beleid gaat gepaard met leugens en bedrog, het achterhouden van informatie, etc. De huidige crisis, de voortdurende oorlogen, de uitputting van de aarde, het zijn sprekende voorbeelden van machtsmisbruik en gebrek aan wijsheid en inzicht. Ons democratisch systeem is duidelijk aan vernieuwing toe en dat begint heel simpel aan de basis door een bewustwordingsproces van het individu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten