dinsdag 20 december 2011

250. Het roodborstje in de winter


   De winter is een moeilijke tijd voor het roodborstje. Bij een strenge winter haalt meer dan de helft van de roodborstjes het voorjaar niet en sterft. Dit komt doordat het voedselaanbod beperkt is en de insecten dieper wegkruipen in kieren en spleten. Daarnaast zijn de dagen natuurlijk korter en is er dus minder tijd om voedsel te zoeken. Het roodborstje heeft door de kou meer voedsel nodig en legt daartoe in het najaar alvast een vetreserve aan. Als hij in deze periode ook zijn winterterritorium goed heeft afgebakend en de winter niet al te streng is, zal hij voldoende voedsel kunnen vinden om te overleven. 
   Roodborstjes hebben zich eigen gemaakt om in een koude winter dieren en mensen op te zoeken om zo gemakkelijker aan voedsel te komen. Molshopen bijvoorbeeld, zijn erg in trek en ook andere vrijgemaakte ijs- en sneeuwplekken, waaronder voedertafels in tuinen. Bij vorst en sneeuwval zijn ze veel minder schuw. De winter en het vroege voorjaar is dan ook de beste tijd om eventueel bevriend te raken met een roodborstje. Met veel geduld en beleid zal het roodborstje je gaan vertrouwen en uiteindelijk  uit je hand komen eten. Dat is een wonderlijke ervaring. Bezoek voor een uitgebreide beschrijving van mijn ervaringen met het roodborstje de site van Cultureel Brabant:





Vrouwtje en mannetje












woensdag 14 december 2011

248. Politie gebruikt afluistersoftware

   Nederland begint steeds meer op een politiestaat te lijken. Vandaag werd bekend dat Het Korps Landelijke Politiediensten al enige tijd computers van verdachte burgers binnendringt. Daartoe installeert het KLPD heimelijk software op de pc’s van de nietsvermoedende gebruikers. Het hacken gebeurt op afstand via internet met allerlei trucjes waardoor betrokkenen bijvoorbeeld niet in de gaten hebben dat hun e-mail kan worden ingezien. Ook het afluisteren van Skype-gesprekken en microfoongeluiden behoort tot de mogelijkheden. Daarnaast kunnen webcambeelden worden doorgegeven, kan de harde schijf worden gekopieerd en kan men van buitenaf zelfs ‘belastende informatie’ op de pc plaatsen, volgens een woordvoerder van de Duitse Chaos Computer Club:  http://www.dw-world.de/dw/article/0,,15449054,00.html
    Deze hackersvereniging ontdekte oktober j.l. dat de Fa DigiTask spyware had geleverd aan Duitse opsporingsdiensten, dit vond drie jaar geleden plaats. Hiermee kunnen Trojaanse paarden worden geïnstalleerd en heeft men onbeperkt toegang tot computers. Na de onthullingen van de Duitse hackers, werd een en ander eerst ontkend, vervolgens afgezwakt en uiteindelijk moeizaam toegegeven. Het zou worden gebruikt voor de strijd tegen het terrorisme, om de zware criminaliteit te bestrijden en niet te vergeten: kinderporno, drugs, enzovoorts. Toen er bij onze Oosterburen een rel ontstond en er gesuggereerd werd dat soortgelijke apparatuur ook aan Nederland was geleverd, werden daarover Kamervragen gesteld aan Minister van Justitie Opstelten. Worden er Trojaanse paarden gebruikt? Door welke diensten? Hoe is deze software ingezet?  Na een maand kwam dan vandaag eindelijk het antwoord van de minister. Voor de precieze tekst, de vragen van Kamerleden en de antwoorden van Opstelten:

   De minister geeft dus toe dat KPLD beschikt over de betreffende spyware, waarmee heimelijk en op afstand pc’s gehackt worden bij verdachten van ernstige misdrijven, met de bedoeling gegevens op- of over te nemen. Maar, schrijft de minister, ‘inzet t.b.v. een heimelijke doorzoeking is binnen de wettelijke kaders niet toegestaan’. Waarmee niet is gezegd dat het toch niet gebeurt en anders kan men altijd nog de AIVD inschakelen die sinds jaar en dag de meest geavanceerde spyware gebruikt en onder wiens mantel ongeoorloofde acties als zijnde geheim, kunnen worden afgedekt.
   Het is begrijpelijk dat er iets tegenover de misdaad gesteld moet worden, maar er is ook nog zoiets als de privacy van de burgers en dat is zeer zwaarwegend. Als de overheid deze risicovolle middelen wil gebruiken moet dat zijn verankerd in stevige wetgeving en omgeven met openheid en transparantie. Nu kwam het per ongeluk naar buiten door de Duitse affaire waarna verontruste Kamerleden hierover vragen gingen stellen. Blijft, ondanks de ‘geruststellende’ antwoorden van de minister, toch nog de vraag bestaan of voor deze praktijken wel een wettelijke grondslag aanwezig is. Zoniet, dan wordt de wet gewoon aangepast, zo gaat dat toch.

   We drijven steeds meer af naar een maatschappij waarbij elke stap en elke handeling van de burger kan worden gevolgd en gecontroleerd door de overheid. Nederland krijgt de nare trekjes van een dictatuur. De infrastructuur is aangelegd, de loper al uitgerold, het wachten is nog even op de grote leider welke de massa gewiekst heeft bespeeld en voorbereid. Dit gebeurt geheel op democratische wijze, via het stembiljet. De democratie blijkt een wassen neus geworden. Het volk wordt zoetgehouden met leuke speeltjes, vette happen, drank, voetbal en TV-celebrities, het systeem is uitgehold en zakt verder in elkaar. Voor onafhankelijk denkende mensen hebben politici, kletsmajoren en bankdirecteuren allang afgedaan, ze hebben aanhoudend hun macht misbruikt en zijn niet in staat gebleken de mensheid vrede en geluk te brengen. Of het nog ooit zover komt? Ik heb er een hard hoofd in.

 Stoelpoot met houtworm

vrijdag 9 december 2011

245. Wilson 'Snowflake' Bentley


   Wilson “Snowflake” Bentley (1865 – 1931) was een Amerikaanse boerenzoon uit Jericho, Vermont, die een groot deel van zijn leven wijdde aan het fotografisch vastleggen van sneeuwvlokken. Als jongen kreeg hij met zijn verjaardag een microscoop en monteerde daar een fotocamera op. In 1885 wist hij tijdens een sneeuwstorm de eerste opname te maken. In 1924 publiceerde hij zijn beroemd geworden boek 'Snow crystals' waarin 2400 foto's van sneeuwkristallen zijn opgenomen. Zijn bijnaam werd 'Snowflake'.
   Bentley hield zich ook nog bezig met het opmeten van regendruppels door middel van een pan gevuld met een laagje bloem. Van Bentley is de uitspraak afkomstig dat geen twee sneeuwvlokken gelijk zijn. Hieronder een kleine selectie:


    Volgens ‘snowflake’professor Kenneth Libbrecht, verschillen zelfs bijna identieke sneeuwkristallen nog van elkaar. De groei van de kristallen hangt af van de temperatuur en de luchtdruk in de wolken. Omdat sneeuwvlokken er uren over kunnen doen om naar de aarde te dwarrelen en temperatuur en luchtdruk daarbij sterk kunnen variëren, is de variëteit aan kristallen enorm. Zelfs als ze er onder de microscoop hetzelfde uitzien, verschillen ze nog op moleculair niveau, aldus Libbrecht.
   Zijn nieuwste ode aan de schoonheid van sneeuw heet 'Snowflakes', een 512 pagina’s tellend boek vol met schitterende foto’s van kristallen. Hieronder een kleine selectie. Kijk ook op zijn website: http://www.its.caltech.edu/~atomic/snowcrystals/movies/movies.htm