510. De uilen uit The Royal Natural History van Richard Lydekker

Richard Lydekker was een Britse bioloog, geoloog en paleontoloog. Hij werkte o.a. aan “The Royal Natural History”, gepubliceerd in 1893

“[The] characteristic “owl-face” is due, firstly, to the forward direction of the eyes; and, secondly, to a circular disc of radiating feathers, more or less distinctly developed round each eye, and which may be bounded by a ruff of closely-set feathers. In common with many diurnal birds of prey, the owls have a short, stout beak, of which the upper ridge is strongly curved, and the tip deflected in a perpendicular direction ; at its base is a cere, usually covered with stiff bristles concealing the nostrils. The feet are furnished with strong, curved, and sharp claws, and have the fourth toe reversible.”

 

Een link naar het boek The Royal Natural History:

 https://archive.org/details/royalnaturalhist06lyderich

509. Bella sombra (Phytolacca dioica)

Deze indrukwekkende boom is de Phytolacca dioica ook wel Bella sombra (mooie schaduw) genoemd. Ik kwam de boom tegen in een drukke straat midden in Lissabon. De meeste mensen liepen er gewoon aan voorbij, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. De oorspronkelijke plek van de Bella sombra is Zuid-Amerika. De boom valt vooral op door zijn omvangrijke, uit de bodem rijzende, wortelgestel. Het is een snelle groeier, het hout is zacht en bestaat grotendeels uit water. Het sap is giftig, dieren en insecten laten de boom daarom met rust. De Bella sombra wordt ook wel gekweekt als bonsai-boom.

508. Poverty-design: stoelen en banken

507. Simple design (7): De fruitschaal “Ouroboros”

Ik had twee wollen sokken te heet gewassen, ze waren gekrompen en vervilt. Weggooien doe ik zo’n prachtig oma-handwerkje natuurlijk niet, dus zocht ik naar een nieuwe bestemming. Vervilte wol is stijf en goed vormbaar. Ik legde ze in elkaar als een slang die in zijn eigen staart bijt, bekend als de Ouroboros, de Griekse benaming voor staartbijter. Het is een van de oudste mythische symbolen ter wereld, symboliserend de cyclische aard van de natuur, de kringloop en dus heel toepasselijk. In het geval van deze fruitschaal wordt dit oude alchemistische symbool vernieuwd doordat niet éen maar twee slangen in elkaars staart bijten. Twee oude sokken in elkaar, een schoteltje op maat erin en daarop wat vers fruit. 

                                1.

                                2.

                               3.

                               4.

                               5.

Voor meer simple design items zie de zoekfunctie en tik in: simple design

506. Het winterkoninkje (Troglodytes troglodytes)

                                Jong winterkoninkje

Het winterkoninkje is een klein, snel en levenslustig vogeltje. Als je hem bezig ziet lijkt het een gevleugeld muisje, zo beweeglijk en kwiek. Het vogeltje is 9 cm groot en weegt nog geen 10 gram. Het goudhaantje is net iets kleiner met 8,5 cm. De zang van het winterkoninkje is luid, helder en sprankelend met vele trillers. In het voorjaar begint het mannetje nesten te bouwen, soms wel vijf of zes en gaat vervolgens zingen om een vrouwtje te lokken. Deze kiest een van de nesten uit en gaat verder met het afbouwen, bekleed het met veertjes, haren en zaadpluizen en gaat haar eitjes leggen. Die zijn wit met roodbruine spikkeltjes. Nadat het derde ei is gelegd gaat het vrouwtje erop zitten broeden. Ondertussen gaat het mannetje verder met zingen en vrouwtjes versieren en kan op die manier soms meerdere vrouwtjes in verschillende nesten aan het broeden hebben. Overigens zorgt het mannetje wel voor zijn nakomelingen en brengt ze mee groot. Als het in de winter erg koud wordt zoeken ze elkaar met tientallen op en schurken tegen elkaar aan om zich warm te houden. Hij heet dan wel winterkoning, maar kan helemaal niet goed tegen de kou. Tijdens een koude winter sterft meer dan de helft.

                                             Nest van winterkoning

                                Jong winterkoninkje