58. De felicitaties van de haagbeuk

   Als een haagbeuk een naast familielid wil feliciteren met het bereiken van zijn hoge leeftijd is dat een langdurig proces wat vele jaren in beslag kan nemen. De boom zelf zit daar niet mee. Hij kent geen haast en bezit een vanzelfsprekend geduld. Een menselijke tijdsbeleving zoals het zich van hier naar daar verplaatsen is afwezig, een boom is altijd hier. Op de plaats waar hij geboren is, zal hij ook sterven.

   Een boom is verdraagzaam en tevreden met wat hem is toebedeeld. Hij accepteert de bodem waarin hij opgroeit, respecteert zijn familieleden, buren en wat verder tot zijn omgeving behoort. Verhuizen naar een andere plek om daar zijn geluk eens te beproeven is voor de boom niet aan de orde. Als vanzelf schikt hij zich naar de omstandigheden, haalt het optimaal mogelijke naar boven en schenkt  zijn rijkdom aan de kring om hem heen.

   Haagbeuken (overigens geen familie van de beuk) hoeven elkaar maar even lief aan te kijken of ze steken al een hand uit naar de ander. Vanaf deze eerste aanraking komt er een samensmeltingsproces op gang. Ook bij andere boomsoorten komt dit wel voor, maar niet in deze mate van gevoeligheid.
   Het hout van de haagbeuk is hard en vast. De schors is erg dun en heeft huidmondjes welke zich openen bij de aanraking van een soortgenoot. Vervolgens gaat het snel en worden op die plek extra cellen aangemaakt. Binnen enkele jaren zijn de bomen sterk aan elkaar gehecht geraakt en delen in elkaars sapstromen. Een tiental jaren verder kunnen twee of meerdere haagbeuken zelfs vergroeid zijn tot één krachtige boom waarbij met moeite nog iets van een begrenzing is te ontdekken.

Klik op de foto's voor een groter beeld, keer terug met de pijl li.boven. 

57. Sneeuwgrafiek

Klik op de foto's voor
een groter beeld.

56. De kersthaan van opa.

    Ha lekker, de feestdagen komen er weer aan! De schappen van de supermarkten puilen uit, de karretjes worden volgeladen en nóg eens volgeladen. Feest in het land, want Jezus is ook dit jaar weer geboren. Daarom gaan we winkelen en geven elkaar cadeautjes. We zoeken elkaar op, vreten ons buikje vol, en zuipen ons lazarus. Samen feesten en je te buiten gaan aan al dat lekkers is veel gezelliger dan in je eentje zitten kniezen. “Nederland eet”, las ik op de website van de NOS die daar een dossier over bijhoudt. “Nederland vreet” is meer naar waarheid. Niet alleen met Kerst maar elke dag!
    Ik heb er zelf ook wel zin in. Zojuist kwam ik nog langs een boerderij (kipfabriek is een betere benaming) en hoorde achter de enorme stalen deuren de kippen kakelen. Enkel dat geluid al maakt dat het water me in de mond loopt. Dat heb ik niet alleen bij kippen, maar ook bij koeien, varkens en kalkoenen. Meteen begin ik te watertanden, wat toch een vrij normale reactie is als je iets lekkers ziet, of in dit geval, hoort. Ach, dit is natuurlijk ironie van mij, spelen met zaken die wij mensen normaal zijn gaan vinden. We doen veel dingen uit gewoonte en blijven dat vaak doen door luiheid van denken. De radertjes in het hoofd zijn soms vastgeroest. Er eens even de spot mee drijven zou misschien nét dat ene druppeltje olie tevoorschijn kunnen toveren waardoor de tandwieltjes weer op gang komen. En anders hopelijk onderstaand relaas wel.

Alweer lang geleden, ik zal een jongen van ‘n jaar of 8 zijn geweest, ging ik met mijn vriendje bij zijn opa op bezoek. Die opa zou voor de Kerst een haan gaan slachten en nam ons mee naar een hok waar de haan opgesloten zat. Wat dat slachten precies inhield was mij onbekend, een woord nog zonder veel ervaren inhoud. Ik wist dat het iets met met voedsel en eten te maken had, met de slager, de bakker of de groenteman. Zó dichtbij had ik een haan nog niet gezien. Ik verwonderde me over de prachtige kleuren van zijn veren, zijn staart en de vuurrode kam. Een beetje bang was ik ook, want de haan fladderde wild en pikte opa in zijn handen toen hij het deurtje opende en de haan wilde vastpakken. Hij klemde de haan onder zijn arm en kneep met zijn vingers de bek open.


Opeens zag ik het mes. De opa stak de haan achter in de keel, waarop het bloed uit zijn bek spoot. Daarna sneed hij hem in één snelle haal de nek af en zette de hevig spartelende haan op zijn poten. Heel even nog rende deze in de rondte, waarna hij bloedend en stuiptrekkend tussen de preiplanten viel. 

Opa en het vriendje moesten daarom lachen.

Ik was me doodgeschrokken en helemaal ontdaan. Wat was dit nou? Ik kon het niet vatten. Daarna werden de veren eraf getrokken en hield opa triomfantelijk een slap bleek roze lijkje omhoog. De mooie bijzondere haan van zojuist was dood. Besmeurd met bloed gingen zijn prachtveren en waardigheid de vuilnisbak in. Later, toen ik pas goed besefte dat vlees was terug te voeren op levende dieren met gevoel en een eigen karakter, ben ik gestopt met vlees eten. Dat is nu inmiddels ruim veertig jaar geleden. Een gemakkelijke keuze was dat, een keuze naar mijn hart en geweten.

55. Zon en maan in een sinaasappel

                                  Vanochtend was er een maansverduistering. Omstreeks half acht, eigenlijk al te licht om nog goed te kunnen zien en bovendien was het hier mistig.
      Bij een maansverduistering staan zon, aarde en maan op een rijtje achter elkaar, waarbij de schaduw van de aarde de maan bedekt. In vroeger tijden was men bang van zo’n verduistering, het zou allerlei onheil brengen. De maan staat voor het veranderlijke, de 4 schijngestalten, de cyclus van de seizoenen, dood en geboorte, enzovoorts. En als het lampje aan de hemel ineens langzaam uitgaat….. Dit gold natuurlijk voor zowel de zon als de maan.
     De zon is het levengevende, het dynamische principe, is warmte en licht en oefent voortdurend zijn invloed op aarde uit. De maan is koud, geeft licht dankzij de zon, haar invloed is tijdelijk en cyclisch. De maan werkt in op de watermassa’s van de aarde, vanzelfsprekend dus ook op het water in ons lichaam (bloed en lymfevocht), op de circulatie van plantensappen en ook op bijvoorbeeld de visvangst.

     Vanmorgen tijdens die maansverduistering ging ik sinaasappels persen. U kent ongetwijfeld het verschijnsel: gisteren waren alle sinaasappels nog mooi oranje en vanochtend zaten er zomaar ineens twee witgroen beschimmelde exemplaren tussen. Zó snel bedorven, dat kwam vast door die maansverduistering....
     Zo’n beschimmelde sinaasappel lijkt sprekend op de maan zag ik nu (zie de foto hierboven). Was er vandaag geen samenkomst van maansverduistering en schimmelsinaasappels geweest, dan was ik de sinaasappel blijven associëren met de zon. Maar vanaf nu zie ik voortaan zon én maan in een sinaasappel .

54. Het zwanenmeer

Klik op de foto voor een groter beeld.

53. Over korstmossen en voetschimmels

In mijn vorige blog (52) schreef ik over roest. Vanwege de verwantschap met de roesttinten kwam er een korstmossoort in beeld. De warme okers van het Groot dooiermos (Xanthoria parietina) variëren van lichtgeel tot diep oranjerood en vloeien automatisch over in het kleurenpalet van roest.

De naam korstmos verwijst naar een specifieke korstvormige groeiwijze en is wat ongelukkig gekozen omdat het niks met mos te maken heeft. Korstmossen, of lichenen, bestaan grotendeels uit een schimmel en leven in symbiose met een groenwier of een blauwalg. De schimmel bevindt zich daarbij aan de buitenkant en is bepalend voor de vorm. Boven de gele ‘blaadjes’ van het Groot dooiermos steken de voortplantingsorganen uit die de sporen verspreiden, een soort van mini-paddestoelen. 

Het Groot dooiermos valt op door de aansprekende kleur en komt hier veel voor in gebieden waar intensieve veehouderij plaatsvindt. Deze soort houdt namelijk van ammoniak, een bestanddeel dat rijkelijk aanwezig is in de urine van varkens en als vluchtige stof de lucht vervuilt.   

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
       

Het viel mij op dat korstmossen een treffende gelijkenis vertonen met huidziekten zoals ringworm en zwemmerseczeem. Aan beide fenomenen liggen schimmels ten grondslag. Schimmels zijn hardnekkig op en in het menselijk lichaam. Soms lijkt het alsof ze weg zijn maar ineens doemen ze weer op, vaak op precies dezelfde plek. Meestal is er dan alleen van buitenaf iets aan gedaan, bijvoorbeeld een behandeling met een giftig schimmelwerend middel. Naast de nadelige bijwerkingen die deze middelen hebben voor ons systeem, komt de schimmel vaak vroeg of laat weer terug. Schimmels kunnen in steen doordringen en dat is met de zachte menselijke huid niet anders. Het kan dan wel lijken dat de schimmel weg is, maar die zit rustig te wachten op een kans om weer uit te breken.

   

Medische foto's bron:

1 .Nepal international clinic

2. Crutchfield dermatology

3. Univ. of Iowa

    Zwemmerseczeem, voetschimmel, kalknagels, e.d., zouden volgens de gangbare geneeskunde aan een zwembad, een gemeenschappelijke douche of aan het niet goed afdrogen van de voeten liggen. Deels is dat zo, maar de diepere oorzaak is een verzwakt afweersysteem door o.a. een verkeerde leef- en voedingswijze. Suiker is hier een grote boosdoener en alles waar suiker in verwerkt is. Verder alcohol, wit brood, zoet fruit en alles waar gist in zit. Ook is het beter om geen kunststof sokken, maillots en schoenen te dragen, want dat is vragen om een schimmel. 

   

52. Roest

Klik op de foto's
voor een groter beeld.








Ik hou van roest, van de warme roodbruine aardetinten die verschijnen als ijzer, zuurstof en water bij elkaar komen en een tijdje ongestoord samen mogen zijn. Rust roest. Dat geldt vooral voor levende wezens, want die moeten in beweging zijn om gezond te blijven. Maar andersom, roest rust niet. Is er eenmaal een begin gemaakt met de metamorfose, dan kan het hard gaan.

 
 
 
 
 
 
 

   
IJzer wordt gevonden in het erts hematiet als ijzeroxide. Het gaat met ijzer zoals het met bijna alles gaat wat uit zijn natuurlijke verband wordt gehaald, het wil terug naar zijn oorsprong. Zoals zoutkristallen het water blijven aantrekken en mensen vaak een hang hebben naar hun geboortegrond, zo wil ijzer weer ijzeroxide worden als het in aanraking komt met water en zuurstof.
 

 
 
 
 
 
 

   
Roest, verweerd hout, groen uitgeslagen koper, ze keren uiteindelijk terug naar hun oorsprong. Als de natuur zijn gang kan gaan ontstaat er een vanzelfsprekende harmonie en een daaruit voortvloeiende schoonheid.

  

51. Sterren, kerstballen en engelenhaar

50. Een levenskunstenaar: Gert Hanegraaf

     
Een tijd geleden was ik bij Gert Hanegraaf op bezoek. Hij woont op het water aan een dode tak van de Maas. Op een vlot van plastic jerrycans en oude olievaten heeft hij van afvalhout een huisje gebouwd. Stroom, gas en water heeft Gert niet, wel een houtkachel om zich wat op te warmen als het koud is. Buiten staat een verroest blik met een rooster waar een vuurtje in gestookt kan worden. Hierop bereidt Gert af en toe zijn warme maaltijd en kookt hij theewater voor het bezoek.   

Daarvoor moest hij eerst wat dunne houtjes gaan hakken bij de houtstapel waar ook zijn bijl ligt. Hij zocht wat papier, legde er een handvol spaanders op en stak het vuur aan. Toen de vlammen na enige tijd enkele houtblokken hadden gevonden, ging Gert water halen bij een buurman, goot dat in het zwartgeblakerde keteltje en zette dat op het vuur. Inmiddels was er een half uur verstreken en duurde het nog eens ruim een half uur voordat de thee in het kommetje zat. Geanimeerd vertelde Gert ondertussen over zichzelf waarbij hij voortdurend lachte en me uitnodigde om alles binnen en buiten goed te bekijken.

Gert breit truien in prachtige kleuren en patronen. Deze authentieke breisels verkoopt hij voor relatief weinig geld om in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien.

Ook danst en zingt hij op markten en pleinen zijn liedjes, waarbij hij zichzelf begeleidt op de accordeon. Zonder enige planning vooraf fietst Gert met zijn instrument van huis weg en gaat ergens staan spelen. Bij langere fietstochten naar Frankrijk (waar hij ook een primitief huisje heeft) kan het zijn dat zijn stuur plotseling richting Zwitserland draait en dan staat hij  ‘even’ later aan het Meer van Genève te dansen.

Indrukwekkend, deze eigen manier van leven en ook dat het nog mogelijk is in onze gereguleerde wereld. Natuurlijk gaat dat allemaal niet zonder slag of stoot en komt hij allerlei weerstanden tegen, net als iedereen trouwens. Maar bij Gert zit er in ieder geval volop leven en beweging in, er gebeurt wat en dat kun je niet altijd zeggen als je zo eens om je heen kijkt.
     Gert is een goedlachse, optimistische man, ongecompliceerd, vol levenslust, die dicht bij zichzelf is gebleven en plezier in het leven heeft. Dat straalt hij uit naar zijn omgeving en dat werkt opwekkend en inspirerend.

49. WikiLeaks (2)

 

Vandaag heeft Interpol alle 188 aangesloten landen opgeroepen om Julian Assange, oprichter van WikiLeaks, aan te houden. Aanleiding daarvoor zou zijn dat Zweden een arrestatiebevel heeft uitgevaardigd. Assange wordt verdacht van verkrachting en seksuele intimidatie.
     Twee Zweedse vrouwen hebben een aanklacht tegen Assange ingediend. Een van de vrouwen zegt vrijwillig seks met hem te hebben gehad. Het condoom dat zij gebruikten scheurde. Assange ging daarop, tegen haar wil in, door met de seks. De andere vrouw verhaalt iets soortgelijks, nadat het condoom was afgedaan bleef hij tegen haar wil seks met haar hebben.
     Assange spreekt de beschuldigingen tegen. Volgens hem is er een lastercampagne op touw gezet vanwege de gepubliceerde stukken op WikiLeaks. Tegelijkertijd zetten de Verenigde Staten druk op Zweden om Assange aan te pakken. Assange is momenteel ondergedoken en onvindbaar.

     Raar verhaal is dit. Of het waar is van die seks onder protest, dat weten we niet. Wel is het  uitermate vreemd dat Interpol een internationale oproep heeft gedaan om Assange aan te houden om bovenstaande redenen en op dit moment. Er zijn duizenden mannen in die 188 landen die zich aan dit vergrijp schuldig hebben gemaakt, elke dag komen er nog meer bij, worden die nu ook door Interpol gezocht? Nee dus! Vrouwen die aangifte doen worden vaak niet eens serieus genomen. Overigens is Assange niet schuldig bevonden maar wordt hij verdacht. Het lijkt me duidelijk dat de Verenigde Staten Assange en WikiLeaks onschadelijk willen maken. Bovenstaande beschuldigingen waren al enige tijd bekend en spreken tot de verbeelding, wat de kans vergroot dat hij door zijn omgeving verraden wordt.

     Zelden komen we in dit soort situaties de waarheid te weten. De intriges en duistere machtsspelletjes van staatshoofden, landen en geheime diensten zijn ingenieus in elkaar gezet en zeer ingewikkeld. Het kan zomaar zijn dat WikiLeaks is opgezet door de CIA om de kachel in de Arabische wereld op te poken en steun te verwerven voor een aanval op Iran. Veel is geheim en onbekend voor ons. Wat we wel weten, is dat er vaak een macaber spel wordt gespeeld en dat een aantal staatshoofden regelrechte maffiosi zijn. Tsja…..