Eh…….dat is in 2 letters wat onderstaande foto’s eigenlijk uitdrukken.
Mensen die met hun gedachten bezig zijn, zich iets afvragen, twijfel hebben over wat te doen, enzovoorts. Ze krabben even aan wang of hals, strijken met een hand over hun kin of houden een vinger tegen de lippen. Gebaren en houdingen zeggen soms iets meer over wat er van binnen leeft.
Bericht van The Rights Forum:
Uiterlijk 7 mei zal de school van het Palestijnse dorp Jubbah al-Dhib door de Israëlische bezetter voor de 2e keer met de grond gelijk worden gemaakt. De Tweede Kamer moet ingrijpen. En nu echt.
Het was een schok toen Palestijnse leerlingen in Jubbah al-Dhib zich in augustus 2017 meldden voor hun eerste dag van het nieuwe schooljaar – om erachter te komen dat hun complete school was verdwenen. Het door Europa gefinancierde gebouw bleek door de Israëlische bezetter te zijn afgebroken en afgevoerd vanwege gebrek aan een ‘vergunning’.
Het schoolgebouw werd door Palestijnse vrijwilligers herbouwd en fungeert sindsdien als lagere school. Dit schooljaar krijgen veertig leerlingen – 25 meisjes en 15 jongens – er les. Daaraan komt nu een eind. Op 8 maart gaf een Israëlische rechtbank opdracht de school binnen zestig dagen te slopen. Eiser is de Israëlische kolonistenorganisatie Regavim die zich, gesponsord door de Israëlische overheid, inzet voor de verdrijving van de Palestijnen om ruimte te scheppen voor Israëlische kolonies (‘nederzettingen’) in bezet gebied.
Voor alle duidelijkheid: een Israëlisch gerechtshof geeft dus groen licht aan de Israëlische bezettingsautoriteiten om een Palestijnse school in door Israël bezet Palestijns gebied te slopen. Dit nadat daar door een extremistische Israëlische kolonistenorganisatie op werd aangedrongen, en ondanks de flagrante schendingen van het internationaal recht en de mensenrechten die ermee worden goedgekeurd en ‘gelegaliseerd’.
En de Palestijnen? Die zijn er niet in geslaagd een ‘vergunning’ van hun bezetter te krijgen voor het geven van onderwijs aan hun kinderen, op land dat aantoonbaar hun eigendom is. Ook niet nadat de katholieke mensenrechtenorganisatie Society of St. Yves zich daarvoor ging inzetten. Het verslag-annex-noodkreet van de gerespecteerde organisatie illustreert ten overvloede hoe de Israëlische rechtelijke macht verweven is met de illegale kolonisering van Palestina.
Het kleine Palestijnse dorp Jubbah al-Dhib ligt ten zuidoosten van Bethlehem op de door Israël sinds 1967 bezette Westelijke Jordaanoever. Ondanks de geringe omvang vormt het een microkosmos van de Israëlische bezetting en kolonisering. De verbetenheid waarmee Israël voor de tweede maal een schooltje voor veertig leerlingen gaat slopen is exemplarisch voor de destructie van de Palestijnse samenleving die het nastreeft.
Volgens cijfers van de VN werden sinds 2009 ruim 9.400 Palestijnse bouwwerken gesloopt. Dit jaar staat de teller op 276 (per 16 maart), waarvan 77 in Oost-Jeruzalem. In dat tempo wordt het recordjaar 2016 (met 1.094 gesloopte bouwwerken) ruimschoots overtroffen. St. Yves schijft dat per september 2022 een totaal van 22 tot 30 duizend Israëlische slooporders op uitvoering wachtte. Onder de te slopen gebouwen zijn 58 Palestijnse scholen. In Jubbah al-Dhib en andere plaatsen zijn leerkrachten en dorpelingen gedwongen de nacht door te brengen in hun scholen om te vookomen dat die ‘s nachts door de bezetter worden afgebroken.
In 2017 stelde de PvdA Kamervragen over de sloop van de school in Jubbah al-Dhib. Dit te meer daar Israël eerder in hetzelfde dorp 96 door Nederland gefinancierde zonnepanelen in beslag nam. Hoewel Israël toezegde die terug te geven bleef het in hoog tempo hulpprojecten afbreken die met Nederlands en Europees geld tot stand waren gebracht.
In september 2020 berekenden we dat Israël sinds het jaar 2000 voor naar schatting tachtig miljoen euro aan Nederlandse en Europese projecten had verwoest. Dat bedrag is sindsdien fors toegenomen en loopt dagelijks verder op. Ook de faciliteiten van de nieuwe school in Jubbah al-Dhib zijn met Europese fondsen gerealiseerd.
De dreigende sloop van de school moet aanleiding zijn voor actie van de Tweede Kamer. Niet alleen vanwege de sloop van het gebouw, maar vanwege de destructie van de complete Palestijnse samenleving die er achter schuilgaat. Die moet nu een halt worden toegeroepen. Jubbah al-Dhib heeft geleerd dat de aanpak van de Tweede Kamer uit 2017 niet werkt. De realiteit laat een nieuwe misser niet toe.
De moerasspiraea zult u vast wel kennen met de mooie opgaande crèmekleurige
bloemschermen en zijn heerlijke geur die aan vlierbloesem doet
denken. De plant groeit langs beekjes en in moerasachtig gebied. In
tuinen kom je meestal de gekweekte varianten tegen. Er bestaan veel soorten met blad in allerlei tinten, die gaan van groen, geel en bruin tot oranjerood. Nu zag ik in een tuin in
Ierland een struik met zo op het oog normale groene blaadjes.
Daartussen vond ik echter een bijzonder blaadje met een afwijkende
tekening die het blad in precies twee helften verdeelde (zie de foto). Na
grondig zoeken vond ik er nog enkele. Het zullen mutanten zijn. Met
het erfelijk materiaal van een van origine natuurlijke plant is in
het labora-torium van de plantenveredelaar van alles gebeurd. Dan kan
het zomaar zijn dat er iets raars plaatsvindt. Ik heb de blaadjes bij elkaar geplaatst. Toch best bijzonder. Een handige jongen zou er zo patent op aan kunnen vragen. Maar dan moet ie wel weten waar die struik staat.
De Gewone vlier (Sambucus nigra), is een boom die 10 meter hoog kan worden. Hij groeit graag op een voedselrijke bodem en vindt daar een maatje in de brandnetel. De tegenover elkaar staande blaadjes zijn oneven geveerd. Bij kneuzing van het blad komt er een intrigerende kruidige geur vrij. De vlier is een schaduwboom, maar houdt van de zon. Op de plekken waar hij zich heeft vertakt, schieten vaak nieuwe scheuten uit, maar omdat de vlier zichzelf beschaduwd komt daarvan maar een enkele scheut tot volle wasdom. De andere sterven af en laten in de loop der tijd een groepje verhoute heuveltjes achter op de stam met daarin mysterieuze gaatjes. In juni-juli bloeit en geurt de vlier uitbundig. Thee van de bloemschermen hoort bij de oude huismiddeltjes tegen griep en verkoudheid, het brengt verkoeling bij eventuele koorts. In september en oktober rijpen de zoete bessen waarvan men jam en sap kan maken.De bes en dus het zaad (een drietal pitjes in de bes), wordt graag door de vogels gegeten; merels, lijsters en spreeuwen zijn er dol op. Vroeger dacht men dat de vlier bescherming bood tegen brand en het inslaan van de bliksem. De vlier hoort, net als bijv. klimop, bij de sfeer van ruïnes en oude muren. Het is een boom die authenticiteit uitdraagt, die origineel, puur en betrouwbaar is.
In mijn boekenkast vond ik laatst een oud Vlaams boekje, uitgegeven in 1925 met als titel: ‘Goedheid jegens de Dieren’. Het is vertaald uit het Engels door de voorzitter van de ‘American Society for the Prevention of Cruelty to Animals’ te New York, een hele mond vol. Dit ‘Handboek voor School en Haard’ bevat 118 lessen in vraag- en antwoordvorm, bestemd voor het Lager en Middelbaar Onderwijs met de bedoeling de jeugd wat diervriendelijkheid bij te brengen. Het schept een beeld van de wijze waarop hier 100 jaar geleden naar gekeken werd. Ook toen al streefde men naar een betere omgang met het dier. Intussen heeft er wel een verschuiving plaatsgevonden. Er wordt tegenwoordig niet meer raar opgekeken als je geen vlees eet en/of geen dierlijke producten gebruikt, het is zelfs modern en progressief. Met enige regelmaat zal ik de komende periode een bladzijde uit dit boekje publiceren. Even een blik terug in de tijd, een kennismaking met de mores en de pedagogie van toen. Daarnaast zal ook het taalgebruik af en toe een glimlach toveren op ieders gezicht.
