"Je moet het niet zo somber zien er gebeurt ook een heleboel goeds". Het is een uitspraak die je soms kunt horen als het gaat over het milieu. Het vált natuurlijk ook niet mee om te leven met de werkelijkheid van een stervende aarde, om de ernst van de huidige situatie onder ogen te zien en daar een passend stuk verantwoordelijkheid voor te dragen middels een andere levensstijl. Gewoontes van mensen zijn erg moeilijk te veranderen. Grote bedrijven spelen daar handig op in, ze hebben primair de intentie om flinke winsten te genereren. Ze verleiden de bevolking met reclameacties voor luxeproducten die ze meestal niet nodig hebben maar wel een grote milieubelasting vormen. Hun “groene revolutie” is niet oprecht. Die revolutie kwam pas mondjesmaat op gang toen de druk om duurzaamheid te sterk werd.
De berg plastic troep bijvoorbeeld die gefabriceerd wordt
en vervolgens op termijn weer wordt weggegooid, het is een ramp. De zeeën, de
stranden, de steden en dorpen, ze barsten van het plastic afval. Slechts een relatief klein
deel wordt gerecycled. Het lijkt heel wat, de actie met de plastic tasjes
waarvoor de consument voortaan moet betalen, maar in werkelijkheid is het een
druppel op een gloeiende plaat. En dat kostte al zoveel tijd. Voor het grote brede karwei hebben we die tijd niet. Het is effectiever om bij de oorzaak te beginnen, strenge wetten voor multinationals, de politiek, eerlijke voorlichting, enzovoorts. Maar dat heet dan weer niet goed te zijn voor onze welvaart en economische vooruitgang. Zo manoeuvreert men ons in de vicieuze cirkel van honger naar prikkels en ontevredenheid welke tegelijkertijd weer de behoefte voedt aan nieuwe prikkels.
Het interesseert het overgrote deel van de westerse bevolking nauwelijks. Men heeft het simpelweg te druk met de uitwassen
van onze economie: werken om te kunnen winkelen, feesten, eten en drinken. Liefst wil men het eigen “verdienmodel” oppoetsen om de huidige levensstijl
voort te kunnen zetten en nog verder uit te bouwen. De jonge generaties groeien
hier mee op en vinden dat doodnormaal. Men is druk met Facebook, Instagram,
Snapchat en alle ‘vrienden’. Voordat ze er erg in hebben zijn ze verslaafd aan deze
dwaalwegen en loopt de succesvolle route naar beroemdheid en het grote geld uit
op een fikse teleurstelling. Goed, dan hebben we in ieder geval altijd nog de
antidepressiva, die momenteel door meer dan 1 miljoen mensen in Nederland
worden geslikt. Ga er maar aan staan, het is water naar de zee dragen.
Het Stratumseind in Eindhoven na een uitgaansavond
Geen opmerkingen:
Een reactie posten