Dit weekend las ik een artikel in Het Parool over Berta. Berta Puentes Acosta, een 73-jarige vrouw uit Colombia, die pas geleden in het uitzetcentrum van Ter Apel is overleden. Ze leefde sinds twintig jaar op straat in Amsterdam waar haar tot op dat moment niet veel in de weg was gelegd. Maar op een kwade dag kruiste haar weg zich met twee ijverige dienders. Zij zagen een oude vrouw met een gitaar oversteken op een plek waar dat volgens de regels niet is toegestaan. Dat werd het begin van haar einde.
"Mevrouw, wij zagen u zojuist oversteken op een plaats waar dat verboden is. Oversteken kan 50 meter verderop, dáár bij het zebrapad. U bent dus in overtreding. Wij willen even uw identiteitsbewijs zien!"
De agenten kwamen tot de conclusie dat haar papieren niet in orde waren, Berta moest mee en werd vastgezet in de gevangenis. Eerst drie maanden in vreemdelingenbewaring in Zeist en toen haar gezondheid verslechterde, in Rotterdam. Haar advocaat spande een kort geding aan omdat Berta niet in staat was om in de gevangenis te verblijven, ze was zwak, verward en had veel last van haar longen. Daarop werd ze snel overgeplaatst naar het uitzetcentrum Ter Apel, vanwaar de IND haar het land uit wilde zetten. Afgelopen week overleed zij in Ter Apel aan een longembolie. Haar advocaat verwijt de leiding van het uitzetcentrum medische nalatigheid omdat zij niet de zorg kreeg die zij nodig had.
De agenten kwamen tot de conclusie dat haar papieren niet in orde waren, Berta moest mee en werd vastgezet in de gevangenis. Eerst drie maanden in vreemdelingenbewaring in Zeist en toen haar gezondheid verslechterde, in Rotterdam. Haar advocaat spande een kort geding aan omdat Berta niet in staat was om in de gevangenis te verblijven, ze was zwak, verward en had veel last van haar longen. Daarop werd ze snel overgeplaatst naar het uitzetcentrum Ter Apel, vanwaar de IND haar het land uit wilde zetten. Afgelopen week overleed zij in Ter Apel aan een longembolie. Haar advocaat verwijt de leiding van het uitzetcentrum medische nalatigheid omdat zij niet de zorg kreeg die zij nodig had.
Berta was een aardig mens, had in Bogota gewerkt als verpleegkundige en was daarnaast flamencodanseres. Ze speelde hartstochtelijk gitaar en maakte in Colombia twee platen met volksliedjes. Op de Nieuwmarkt in Amsterdam, zong en speelde Berta vaak haar liedjes en bracht vreugde en blijdschap in het leven van de mensen die haar ontmoetten.
Een triest verhaal over een kwetsbaar mens van 73 jaar die op een dag door twee ambtenaren in functie van de straat is geplukt. Ze werd in de cel gegooid, is daar ziek geworden, verwaarloosd en gestorven.
Niet alleen de twee politiemensen treft blaam, maar ook de vele tientallen andere slaafse uitvoerders van de wet die haar deze periode beroepsmatig voorbij zagen komen en dit nu eenmaal als hun werk beschouwen. Waar gehakt wordt vallen spaanders. 'Wij beslissen daar niet over.... , wij voeren uit wat ons opgedragen wordt', enzovoorts, dat werk. Zouden ze er rustig onder kunnen slapen? Ik vrees van wel, want morgen is er weer een dag en we moeten er vroeg uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten