Wie mij kent weet dat ik geen specifiek geloof aanhang, niet ben aangesloten bij een bepaalde Kerk of geloofsrichting, noch een of ander spiritueel pad bewandel. Sommige geestelijke stromingen zijn erg vrijzinnig en progressief, andere zijn extreem orthodox of fundamentalistisch te noemen en daartussen bewegen zich nog vele religieuze schakeringen. Het geloof past niet bij mij, wat weer niet wil zeggen dat ik religie afwijs. Integendeel, religie vind ik juist erg boeiend en interessant: de ideeën, de symboliek, de leerstellingen, de diverse geboden en verboden, geloftes en beloftes en vooral hoe mensen in het algemeen met religie omgaan, in gedachte, woord en vooral daad.
Een van de gemeenschappelijke uitingen die men in de belangrijkste geloofsrichtingen tegenkomt, is de hoofddoek. Om misverstanden te voorkomen wil ik benadrukken dat de hoofddoek niet typisch iets van de Islam is. Voorschriften als het bedekken van het hoofd (meestal bij vrouwen, soms ook bij mannen) en in bepaalde situaties juist het niét bedekken van het hoofd (meestal bij mannen) en wel of geen baardgroei, komen in bijna elke grote religie wel voor. Elke richting heeft zo zijn heilige boeken en voorschriften, zijn geschiedenis en hulpmiddelen om de gelovigen of de eigen organisatie van dienst te zijn.
In Nederland was het 50 jaar geleden voor meisjes en vrouwen not done om zonder enige hoofdbedekking een Katholieke kerk te betreden. Priesters liepen in lange zwarte jurken rond, nonnen bovendien met grote vreemdsoortige kappen op hun hoofd, afhankelijk van de orde waartoe ze behoorden. Ook tegenwoordig is het op veel plekken in ons land nog steeds zo dat een vrouw afkeurende blikken oproept, als ze zonder hoedje, met blote benen, of met blote armen, het gebouw binnenwandelt van bijvoorbeeld een streng gereformeerde kerk. Blijkbaar behoort dit al tijden tot het ons bekende eigen erfgoed, wat zeuren we dan eigenlijk over een hoofddoek of een sluier?
Het belangrijkste van een religie lijkt mij niet de vorm maar de inhoud: respect voor ieder mens, voor zijn geloof inclusief de bijbehorende rituelen en gebruiken, ruimte ook voor afwijkende gedachten en meningen. Vóórdat men in zijn algemeenheid bepaalt dat het dragen van een hoofddoek gelijk is aan vrouwenonder-drukking, is het op de eerste plaats toch nog steeds de vrouw zelf die een keuze maakt. Als een vrouw zich wil voegen naar de man/vrouw-verhouding in haar geloof of als zij een deel van haar eigen cultuur wil behouden, heeft ze daar het volste recht toe. Natuurlijk zijn er mannen, vrouwen of ouders die zich binnen hun familie of gemeenschap dwingend en eisend opstellen, maar dat is niet enkel voorbehouden aan de Islam, het gebeurt overal. Stigmatisering, dwang, uitsluiting, het gevoel er niet bij te horen schept afstand tussen mensen en ook het aanhoudend verantwoording af moeten leggen over (mis)daden van anderen.
Ik vind de hoofddoek een verrijking voor de schoonheid van de vrouw, zoals ik sowieso andere cultuurinvloeden binnen onze gemeenschap als een verrijking ervaar. Vrijheid in al zijn facetten is een hoog goed en geldt voor iedereen. Minister Donner zei deze zomer: “Het kabinet heeft afstand genomen van de multiculturele samenleving”. Dat is een ontkenning van de realiteit want de multiculturele samenleving is al een feit en kan niet worden afgestopt. Zoals ook de uiteindelijke vermenging van de wereldbevolking tot één volk en één kleur slechts een kwestie van tijd is en zich zal voltrekken binnen een x-aantal generaties. Grenzen, muren en andere opgeworpen obstakels zullen de natuurlijke gang van zaken niet tegen kunnen houden. Uiteindelijk is eenheid de toekomst, hoe je het ook wendt of keert. Tegen die tijd zal de mensheid zijn primitieve angst voor het vreemde hebben overwonnen en leven we in een wereld van vrede en gelijkheid voor iedereen. Laten we het daar maar op houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten