De
‘draakjes’ op de bovenstaande afbeelding zijn de afgevallen blaadjes van de
hulst. Een sterke plant die gemakkelijk 100 jaar kan worden en dan is
uitgegroeid tot een boom. Hulst voelt zich thuis in eiken- en beukenbossen en verdraagt een zure bodem. De
rode bessen zijn voor mensen giftig, hoewel vogels ze gewoon kunnen eten. De
glanzende stekelige blaadjes zijn groenblijvend, totdat ze op de grond terecht
komen en veranderen in donkerbruine tot zwarte tinten. Net als klimop, taxus,
den en spar, heeft hulst door het altijd groenblijvende karakter tot de
verbeelding van de mensen gesproken. Dat komt tot uitdrukking in allerlei oude
verhalen en gebruiken die te maken hebben met leven en overleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten