Het
tegelvloertje van de Ekoplaza
Ik
heb laatst een tegelvloertje gelegd…. in mijn maag.
Het
waren geen tegels, maar plakjes kokosbrood met rozijnen. Ik had het
pakje gekocht bij de Ekoplaza, een biologische supermarkt. De
associatie met vloertegels werd bij me opgeroepen toen ik mijn tanden
erin zette. Kokosbrood hoort niet keihard te zijn, het is op z’n
minst enigszins buigzaam. Ik brak zo’n plak doormidden, het klonk
als het breken van 3 mm triplex. Ik liet het op een échte tegelvloer
vallen en het brak in 19 stukjes. De uiterste houdbaarheidsdatum zou
pas over ruim 2 maanden verstreken zijn, dus daar lag het niet aan.
Wat het dan wel was, daar kwam ik niet achter bij deze winkel
(Ekoplaza Kruisstraat Eindhoven) en eerlijk gezegd is mijn ervaring
bij andere filialen (o.a. Ekoplaza J.P.Heijestraat Amsterdam) niet veel
beter. Het merendeel van de medewerkers heeft onvoldoende kennis van
de producten en geven standaardantwoorden op de meest voorkomende
vragen. De Ekoplaza heet een winkel te zijn met duurzame,
biologisch(dynamische) gezonde producten, een soort van alternatieve
Albert Heijn. Ik verwacht meer van een biologische winkel.
Kleinschaligheid, vooral producten uit de directe omgeving, versheid
van groente en fruit, milieuvriendelijke verpakkingen, een wérkelijk
gezond assortiment. Het lijkt te vaak alsof ze er niet mee bezig
zijn. Zoals bij alle grootwinkelbedrijven gaat het blijkbaar hier ook primair om de euro’s, allerlei groene principes zijn op
de achtergrond verdwenen: boontjes en andere groenten en fruit worden bijvoorbeeld ingevlogen vanuit Kenia, Egypte en Chili; veel producten bevatten suiker, enz.) Stel je een kritische
vraag dan ervaart men dat als een aanval. Een voorbeeld dan, de
Ekoplaza J.P.Heijestraat te A’dam:
Ik
wilde een keer boerenkool eten en ja, er lag iets in het
groentenrek wat daar op leek en ook als zodanig werd
aangeduid. Het zag er geel van kleur uit, verlept en uitgedroogd met
bruine randen. Ik begrijp wel dat boerenkool niet vlot
verkoopt, maar hoe durf je als winkelier zoiets dag na dag opnieuw in
het rek te leggen? Ik had ook aardappelen nodig. De (losse)
aardappelen die hier worden verkocht zijn zacht en/of groen (wat
overigens giftig is), in die staat tref ik ze daar meestal aan,
beschimmelde sinaasappels, rotte appels en avocado’s tussen onrijpe
exemplaren, etc. Maar goed, even terug naar de boerenkool. Ik sprak
de bedrijfsleider aan op de verlepte boerenkool en dat je dit toch zo
niet kunt aanbieden. Hij pakte wat van de boerenkool in zijn handen
en zei gepikeerd: “Dit is het en als u deze niet wilt dan kunt u
boerenkool uit de diepvries nemen”.
Ik
zeg: “Daar gaat het mij niet om, Ik vind dat je dit niet kunt
verkopen, het is oud en ik wil verse stevige groene boerenkool”. De
bedrijfsleider was boos, haalde zijn schouders op en liep weg.
Sindsdien heeft hij me nooit meer aangekeken. Hij blijkt inmiddels
vervangen door een andere.
Bij
het afrekenen de groene vraag: “Wilt u een bonnetje?” Dat spaart
namelijk het milieu. Terwijl de winkel intussen uit zijn voegen barst
van alle plastic verpakkingen.
Aanvulling/correctie:
Enkele weken na het posten van bovenstaand blog was ik weer in
Amsterdam, in de Jan Pieter Heijestraat en zag dat een deel van het
Pand van de Ekoplaza wit was ingepakt: Het EKOPLAZA LAB. Men streeft
naar een plasticvrije wereld en wil de kwalijke plastic verpakkingen
zo spoedig mogelijk vervangen door composteerbare materialen. Een
initiatief wat ik natuurlijk van harte toejuich.
Hierbij een link:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten