Het is alweer een aantal jaren geleden dat ik bij Rien op bezoek was, een kunstenaar die in een hutje ergens tussen de grote rivieren woont. In het verleden is hij door een ongeval zijn rechterarm kwijt geraakt, maar dat heeft hem niet gehinderd om met zijn andere arm en hand bijzonder mooie voorwerpen en kunstwerken te creëren. Rien doet met deze ene hand meer dan de meeste mensen met twee handen kunnen.
Zijn zelfgebouwde hutje staat vol met mooie stukjes hout, roestige voorwerpen, tekeningen en vooral keramiek. Ook buiten staan overal sculptuurtjes, kleine en grotere baksels uit zijn zelfgebouwde keramiekoven welke hij stookt met takkenbossen uit de omgeving. De groene rivierklei voor zijn creaties schept hij zo met een spade uit de tuin. Hoge houten bouwsels torenen boven de bomen uit. Kleurige vissen en geglazuurde zonnen op stokjes wiegen zachtjes langs de oevers van de vijver.
In de tuin kweekt Rien zijn eigen groenten en kruiden. Het is er vol van leven, alles groeit en bloeit. De vogels, kikkers en muizen hebben er net als Rien hun thuis gecreëerd in harmonie met de steeds veranderende natuur. Smalle kronkelpaadjes voeren naar geheimzinnige houten opslagschuurtjes die overgroeid zijn met klimop, plekjes waar de vogels graag hun nesten bouwen.
Hier woont een redelijk gelukkig mens die doet wat zijn hart hem ingeeft en wars is van commercie of goedkeuring van buitenaf. Waar hij van leeft, ik weet het niet en hoef het ook niet te weten. Kunstenaars zoals hij leven sober en zijn met heel weinig tevreden. Scheppend bezig zijn vanuit de leegte en het ongeordende, dag in dag uit helemaal vanzelfsprekend de stroom volgen die opborrelt uit je binnenste en datgene verwerkelijken wat in je opkomt.
Zie ook:
Een levenskunstenaar: Jozef van de Berg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten