De ui (Allium cepa) is een gewas uit de Lookfamilie. Een van de kenmerken van deze familie is het sterke geneeskrachtige vermogen. Nu kan er spraakverwarring optreden bij het woord ‘geneeskrachtig’. Tegenwoordig ‘geneest’ een arts voornamelijk door pillen te geven met chemische stoffen welke inwerken op lichamelijke en/of psychische functies. Men richt zich hierbij voornamelijk op de symptomen welke als lastig worden ervaren en snel moeten verdwijnen. Maar de symptomen zijn niet de ziekte zelf, ze zijn een uitingsvorm van het organisme om duidelijk te maken dat men op een bepaald vlak niet goed bezig is. Doktersconsulten van maximaal 10 minuten en het verstrekken van chemische middelen hebben niks met genezen te maken, eerder met pappen en nathouden. De weg van genezing verloopt adequater via inzicht in de oorzaak van de symptomen en vervolgens in het ondersteunen en stimuleren van het zelfgenezend vermogen met natuurlijke middelen. In principe komen die middelen voor in onze directe omgeving, zo zit de natuur namelijk in elkaar, eenvoudig en duidelijk voor eenieder die oog heeft voor verbanden. Zo ben ik weer terug bij de ui, die tot de wondermiddelen van de natuurgeneeskunde behoort.
Ik ontdekte vorige zomer dat het regenererend vermogen van een ui zo sterk is dat deze zichzelf volledig kan herstellen na een pittige amputatie. Ik zal het even verduidelijken. Ik had een ui in vieren gesneden om hem te fruiten in de pan. Na drie delen gesneden te hebben, zag ik dat het zo wel genoeg was en legde het overgebleven stuk ui afgedekt in de koelkast. Ruim een week later haalde ik dit stukje weer tevoorschijn en zag dat er uit de afgesneden onderzijde worteltjes waren gegroeid. Dat was me al eerder opgevallen, maar nu pakte ik een bloempot, vulde deze met potgrond en plaatste de ui een stukje onder de aarde. Wat zag ik: na enkele weken had de ui zich stevig geworteld en begonnen er zelfs groene bladstelen uit te groeien die groter en groter werden. Later in het jaar schoot de ui zelfs mooi in bloei.
Iets soortgelijks deed ik met een winterwortel. Het topje eraf gesneden, net in het water gezet en na enige tijd begon ook deze te groeien. Er kwamen mooi geveerde blaadjes tevoorschijn, onderaan groeiden witte haarworteltjes die het water opzogen. De geamputeerde wortel zette ik in de aarde en ja, in de zomer stond er in de tuin een prachtige wortelplant te bloeien met tal van bloemschermen.
Hetzelfde principe, zou dat nu ook voor mensen gelden? Dat vraag ik me dan onwillekeurig af. Dat moet u gezien het bovenstaande niet al te letterlijk nemen natuurlijk, maar feit is wel dat mensen na het overwinnen van een ernstige ziekte of het herstel na een zwaar ongeluk, vaak pas echt ervaren wat leven en genieten is en zich helemaal herboren kunnen voelen. Dat men het achteraf bezien, niet anders zou hebben gewild en zich veel gelukkiger voelt dan voorheen. Om het voorgaande even filosofisch samen te vatten: weerstand geeft warmte, hitte en uiteindelijk licht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten