Soms ontkom ik er niet aan om problemen van landen en volkeren te vergelijken met die van mensen. Wat in het klein gebeurt, gebeurt vaak ook in het groot en andersom. Landen en volkeren hebben een eigen aard, eigen gewoontes en gedragingen, ze kunnen redelijk beschaafd zijn maar ook onbeschoft, agressief en keihard naar anderen. Gewoonlijk gedraagt een land zich naar andere landen in de wereld zoals sommige individuen dat kunnen doen naar hun nabije omgeving. Uitzonderingen daargelaten, gaat men voornamelijk uit van het eigenbelang en verhult dat in mooie woorden en schone schijn. Hoe beschaafder een mens is, des te meer oog zal hij hebben voor de ander. Een beschaafd mens treedt de ander gelijkwaardig en met respect tegemoet, daarnaast is hij aanspreekbaar op zijn gedrag mocht hij in de fout gaan. Een ‘sorry’, is dan geen gezichtsverlies wat tot elke prijs gemaskeerd dient te worden, maar een gemeend excuus vanuit inzicht. Elk land heeft een eigen volksaard, bezit rijkdom en talenten en toont graag zijn grootsheid. Datzelfde land kent ook zijn specifieke problemen en bezit soms een blinde vlek voor minder mooie zaken die men liever niet belicht ziet.
De Israëlische minister van Binnenlandse Zaken heeft vandaag besloten om de Duitse schrijver Günther Grass tot persona non grata te verklaren. Aanleiding daartoe was het prozagedicht: ‘Was gesagt werden muss’, wat Grass onlangs publiceerde in enkele kranten: http://www.sueddeutsche.de/kultur/gedicht-zum-konflikt-zwischen-israel-und-iran-was-gesagt-werden-muss-1.1325809
De Nederlandse vertaling vindt u hier: http://www.decontrabas.com/de_contrabas/2012/04/omstreden-gedicht-g%C3%BCnter-grass-vertaald.html
Grass schrijft hierin o.a. dat niet Iran, maar Israël als nucleaire macht de wereldvrede in gevaar brengt. Op elk beetje kritiek reageert Israël als door een wesp gestoken. Steeds opnieuw wordt de Holocaust erbij gehaald, worden critici monddood gemaakt en gemakshalve in het antisemitische kamp ingedeeld. Om verder te gaan in de vergelijking van mensen/landen: we hebben het hier over een patiënt met een psychische stoornis. Dat is erg triest, maar mag niet ten koste gaan van de wereldvrede. Israël heeft een traumatische ervaring achter de rug en vertoont aanhoudend slachtoffergedrag. Het lijkt er sterk op dat dit land lijdt aan een paranoïde persoonlijkheidsstoornis. kenmerken van zo'n patiënt kunnen zijn: wantrouwen, een vastomlijnde wijze van denken en handelen op basis van achterdochtige ideeën over anderen, ervan overtuigd zijn dat de eigen kijk op alles de enige juiste is. Zo iemand kan niet goed tegen kritiek, voelt zich bedreigd als anderen het anders zien, is vaak halsstarrig en kent geen weg terug als blijkt dat de eigen denkbeelden onjuist zijn, wat kan overgaan in waanideeën. Ook kan men angstig worden door een ervaren kwetsbaarheid. Vervolgens kan de dreiging die van buiten wordt ervaren, worden omgezet in woede en agressie om de angst te verminderen. Israël in een notendop.
De Nederlandse vertaling vindt u hier: http://www.decontrabas.com/de_contrabas/2012/04/omstreden-gedicht-g%C3%BCnter-grass-vertaald.html
Grass schrijft hierin o.a. dat niet Iran, maar Israël als nucleaire macht de wereldvrede in gevaar brengt. Op elk beetje kritiek reageert Israël als door een wesp gestoken. Steeds opnieuw wordt de Holocaust erbij gehaald, worden critici monddood gemaakt en gemakshalve in het antisemitische kamp ingedeeld. Om verder te gaan in de vergelijking van mensen/landen: we hebben het hier over een patiënt met een psychische stoornis. Dat is erg triest, maar mag niet ten koste gaan van de wereldvrede. Israël heeft een traumatische ervaring achter de rug en vertoont aanhoudend slachtoffergedrag. Het lijkt er sterk op dat dit land lijdt aan een paranoïde persoonlijkheidsstoornis. kenmerken van zo'n patiënt kunnen zijn: wantrouwen, een vastomlijnde wijze van denken en handelen op basis van achterdochtige ideeën over anderen, ervan overtuigd zijn dat de eigen kijk op alles de enige juiste is. Zo iemand kan niet goed tegen kritiek, voelt zich bedreigd als anderen het anders zien, is vaak halsstarrig en kent geen weg terug als blijkt dat de eigen denkbeelden onjuist zijn, wat kan overgaan in waanideeën. Ook kan men angstig worden door een ervaren kwetsbaarheid. Vervolgens kan de dreiging die van buiten wordt ervaren, worden omgezet in woede en agressie om de angst te verminderen. Israël in een notendop.
Natuurlijk moet men Israël niet gaan bevestigen in zijn irreële angsten en waandenkbeelden, dat is vragen om een grote oorlog. Ook moet de wereld zijn handen niet van dit probleem trekken want Israël heeft geestelijke hulp nodig. Bovendien is het tot de tanden bewapend en heeft atoomwapens, een omstandigheid waarbij de Internationale Gemeenschap het blijkbaar niét nodig vindt om controle uit te oefenen. Iran fungeert in deze als tegenpool en houdt Israël een spiegel voor. De wapens die het Iran wil ontzeggen heeft Israël zelf al jaren, een absurde situatie. Israël is vanuit zijn traumatische verleden in staat om gekke dingen te doen, dat blijkt voortdurend. Het land moet daarom geholpen worden om ziekte-inzicht te krijgen. Dat alleen is al een hele toer. Helaas zijn we daar nog erg ver vanaf. Israël wordt in haar beleid gesteund door Amerika en vele andere landen waaronder Nederland. Erg hoopvol ziet de situatie er niet uit. Daarom juich ik het tegengeluid van Günther Grass alleen maar toe.
Zie ook: Aanval op Iran?
Aanslag op Iraanse kerngeleerde
1 opmerking:
Israel vergelijken met een patient, daar zit wel wat in. Achteraf gezien heb ik een unieke ervaring opgedaan toen ik begin 60er jaren, van de vorige eeuw, enige tijd als bouwvakker in Israel werkzaam was. Ik werkte daar met zowel Israeliers als met Arabieren, en ik moet zeggen van enige onderlinge animositeit was geen sprake. Dat begon pas als men met 'buitenstaanders' te maken had. Ook de wekelijkse werkbesprekingen, in het Hebreeuws, eindigde meestal in geschreeuw en gedoe.En zaten mijn Arabische collega's en ik naar dit pandemonium, waar wij dus niet aan deelnamen, hoofdschuddend toe te kijken. 'Zelfreflectie', daar doen ze in Israel niet aan! Het zal ze nog eens duur te staan komen, zo vrees ik!
Een reactie posten