Chiangmai is een
grote stad in het noorden van Thailand. Het is er minder warm dan in
bijvoorbeeld Bangkok maar op dit moment toch altijd nog 25 graden C. Voor
Thaise begrippen is dat winter. Waarschijnlijk om die reden zag ik daar veel
honden met een T-shirtje of vestje aan lopen. Dan vatten ze zeker geen kou,
heeft men waarschijnlijk gedacht.
Overigens is men hier niet zo diervriendelijk als wel lijkt.
Jaarlijks worden er duizenden honden en katten gedood, meestal voor hun huid
maar ook om op te eten. Slachthuizen doden en villen de dieren waarna de huiden
doorverkocht worden aan Chinese maar ook Westerse handelaren en fabrikanten van
leerproducten. Wat dat betreft is het in de Westerse wereld niet beter of
diervriendelijker. Wij verbergen het leed hypocriet onder een laagje zogenaamde
beschaving en hebben een Dierenbescherming (met veel vleeseters in hun
gelederen!) en wetten tegen dierenmishandeling. Die wetten gelden opeens niet
voor de miljoenen koeien, paarden, varkens, kippen, konijnen, etc. die hier
worden afgeslacht. Dan wordt het doden
en in stukken snijden weer beschouwd als een normale zaak. Mocht er eens ooit een
hond in de pan verdwijnen dan staat de wereld op z'n kop. Onze honden en katten zijn lief, ze hebben een
zacht huidje en vertonen af en toe ook menselijke trekjes die ons wel aanstaan
in de uren van eenzaamheid. Huisdieren moeten we dus beschermen tegen barbaarse wreedheden
zoals men begaat in Azië….
Aangeklede honden hebben iets aandoenlijks. Hier in het
Westen associeer ik het met kuise dametjes die bang zijn bevlekt te worden.
Misschien heeft het in Chiangmai, waar het leven zich voornamelijk buiten
afspeelt, ook de functie om duidelijk te maken dat de hond bij een eigenaar
hoort. Een truitje aan om te voorkomen dat het dier van straat wordt geplukt
door een hondenvanger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten