569. In koele bloede

 In mei 2020 werd de autistische Palestijn Iyad al-Halaq doodgeschoten. Hij liep zijn dagelijkse route naar een centrum voor mensen met een beperking in Oost-Jeruzalem. Schoten in de buik en borst maakten een eind aan zijn leven. In koelen bloede gedood door een Israëlische politieagent. De kwestie leidde tot grote verontwaardiging. Bij uitzondering kwam het tot een onderzoek. Oordeel: de Palestijn vormde voor niemand een bedreiging. En de dader diende te worden vervolgd voor ‘roekeloze homicide’. In juni 2021 werd een officiële aanklacht ingediend. Maar op 6 juli 2023 wees een Israëlische rechtbank de aanklacht af. De politieman zou ‘uit zelfverdediging’ hebben geschoten. De rechtbank sprak van een ‘tragische fout’, veroorzaakt doordat de politieman in een ‘split-second’ moest handelen in een ‘gevaarlijke situatie’. Dat zou ‘te goeder trouw’ zijn gebeurd aangezien hij Al-Halaq zag als een ‘aanvaller’. Dergelijke risico’s zijn ‘inherent aan militaire activiteiten’, voegde de rechtbank eraan toe. In zijn getuigenis verklaarde de aangeklaagde politieman – naar eigen zeggen nog een ‘groentje’ – dat hij Al-Halaq zag als een ‘terrorist on a shooting spree’ die het had voorzien op een ‘schreeuwende vrouw’. Die vrouw was Warda Abu Hadid, de begeleidster van Al-Halaq die uit alle macht trachtte de politieman te weerhouden van de buiten­gerechtelijke executie van haar weerloze cliënt.

                                                       Warda Abu Hadid

Tevergeefs. Al-Halaq werd in koelen bloede vermoord, met Met Warda Abu Hadid als getuige. Haar adembenemende relaas schetst een volledig ander beeld van de omstandigheden. Zo was geen sprake van een ‘split-second’-besluit, maar gingen vijf tot zes minuten voorbij voordat de politieman de doodsbange Al-Halaq doodschoot. Van een ‘gevaarlijke situatie’ is nooit sprake geweest. Van een ‘terrorist on a shooting spree’ al helemaal niet. Wat vooral opvalt is dat de Israëli’s – Abu Hadid heeft het over meerdere ‘militairen’, doelend op een tweede politieman die aanwezig was bij het fatale voorval – minutenlang weigerden de simpele realiteit te aanvaarden.‘They listen, but they don’t want to hear’, zegt Abu Hadid daarover. Al-Halaq moest een terrorist zijn:'It’s as if the soldier had decided that Eyad’s a terrorist, and he wanted it. Wanted to kill him. I saw that he wanted it, that he waited to use the weapon.'                                                                                                   

En zo kwam een 32-jarige autistische Palestijn aan een gruwelijk einde. In zijn eigen stad, geëxecuteerd door de bezetter die hij zo vreesde, in een vuilnishok waar hij in paniek naar binnen was gevlucht. De dader is vrijgesproken en gaat op voor een opleiding tot commandant. Het was Warda Abu Hadid die na de executie als crimineel werd behandeld. Zij werd in shock afgevoerd naar een Israëlische politiepost en gedwongen zich te ontkleden. Daarna werd ze naar de beruchte Russian Compound gebracht om door de bezetter te worden verhoord. Haar leven is verwoest.

De ouders van Al- Halaq reageerden vol ongeloof op de vrijspraak, die ze een voorbeeld noemden van het gescheiden rechtssysteem voor Joden en Palestijnen. 'De rechtbank zegt in feite dat de politie kan doen wat ze wil met Arabieren, je zult er niet voor gestraft worden', aldus Lyads vader. Zijn moeder schreeuwde haar verdriet en woede uit: 'You are all terrorists. My son is under the ground.                  

Israëls minister voor Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir daarentegen, loofde het optreden van de vrijgesproken politieman en noemde hem een held: 'Hero soldiers who protect the State of Israel with their lives will get a hug and full backing from me and from the Israeli government. 

Veel lezers zullen zich vermoedelijk afvragen hoe een dergelijke contradictie te verklaren valt. Warda Abu Hadid, de begeleidster van de gedode Al-Halaq, geeft het antwoord:                                                                                                                  

'They don’t see us as human beings, but as animals.'

Bron: The Rights Forum