"Laten we een klompendans doen", riep er iemand.
Goed idee! Meteen haalde ik de klompen van de muur waarin mijn rode geraniums bloeiden en keerde ze om.
"Dadelijk zet ik jullie wel weer terug", mompelde ik enigszins schuldbewust.
De klompendans liep zo vlot als witte wijn maar van een leien dakje kan vloeien. Alsof het vurige rood nog in de klompen zat, zo gingen de voetjes van de vloer. Toen ik de volgende dag wakker werd lagen de klompen naast mijn bed. Hé, wat doen die klompen hier?! Ik probeerde te gaan staan, maar viel meteen weer terug op mijn bed. Het leek wel alsof er opgepompte speldenkussens onder mijn voeten zaten. Ik wankelde naar buiten om mijn schoenen te zoeken en vond ze uiteindelijk in de tuin.
"Hé Peer", riepen de geraniums uitgelaten, "we houden een feestje en hebben even je schoenen geleend!". Rijkelijk met water besproeid stonden de geraniums in mijn schoenen en vierden hun feestje. Wat anders kon ik doen dan strompelend mijn bed weer opzoeken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten