15. In alles leeft een zon

    In de natuur kan men op diverse niveaus waarnemen dat leven vanuit een middelpunt ontstaat, een centrum of hart waar de energie zich samenbalt en vanwaaruit deze zich ook weer ontplooit. Men zou het kunnen zien als een in- en uitademing. Tussen deze in- en de uitademing is een onmeetbaar moment van niets, of alles. Een moment van rust en tegelijkertijd chaos. Vanuit die ongeordende leegheid kan er nieuw leven ontstaan. Dit is eenvoudig voor te stellen als een stuk omgeploegde aarde. Het zaad, een nietig puntje met een oneindige potentie, kan hier tot ontwikkeling komen en zich verbinden met de omgeving, de elementen: aarde, water, lucht en vuur. Dit principe wordt symbolisch voorgesteld als een punt binnen een cirkel ʘ. Dit oude symbool, de punt als zijnde het mannelijke en de cirkel als het vrouwelijke, staat ook wel voor de zon als bron van leven en drukt o.a. volmaaktheid uit.
    De meeste cosmologen hangen tegenwoordig de theorie aan van een heelal dat zo'n 13,7 miljard jaar geleden is ontstaan uit een oerknal. Het heelal dijt vanaf dit moment steeds verder uit, een proces dat nog steeds gaande is. De wetenschap weet niet wat hiervoor was en ook niet wat na het uitdijen volgt. Van de oude Egyptische wijsgeer Hermes Trismegistus is de spreuk: 'zo boven, zo beneden.' De grote cosmos weerspiegelt zich in de allerkleinste deeltjes en andersom kan men vanuit de bestudering van het kleine, het grote leren kennen.
    Met die wetenschap ben ik maar eens achter in de tuin gaan kijken en af en toe ook wel daarbuiten. Zo kwam ik tot de hypothese dat de oerknal, waar wij ons nog middenin bevinden, een kosmische uitademing is. Zo dadelijk (tijd is relatief) balt de energie zich weer samen tot een punt ● en zoals u misschien nog weet uit de meetkundeles: een punt kent geen afmetingen, heeft geen volume of oppervlakte, is nuldimensionaal, is het niets en alles. Het heelal ademt ritmisch in en uit, beleeft vele oerknallen en samenballingen van energie. En dit ontzagwekkende heelal is ook maar weer een celletje in een lichaam met een hart dat ritmisch beweegt en alles laat stromen in een eeuwige kringloop. Zo zou het kunnen zijn. Dat alles zag ik bij mij in de achtertuin gebeuren. Nu ga ik even boodschappen doen en daarna een boterhammetje eten.