29. Metaforen: De huid van de aarde.

   De aarde is een organisme. De oerwouden, bossen en oceanen, de steppen en vlakten, vormen met hun beschermende en voedselrijke lagen de huid van de aarde. Die huid kan wel tegen een stootje. Beschadigingen, mankementen of probleempjes worden vanzelf opgelost, precies zoals het menselijk lichaam dat ook kan. Natuurlijke verwondingen genezen door het regenererend vermogen. Maar altijd tot op zekere hoogte natuurlijk, het moet niet te bont worden. Een algehele verstoring van de huid is ziekmakend, in een volgend stadium wordt het chronisch en als ook dit laatste signaal wordt genegeerd betekent dat het einde van het organisme. Een mens die een groot deel van zijn huidfunctie verliest, legt het loodje. De stoffelijke resten worden door de natuur met dank ontvangen en opgenomen in de kringloop waarvan alles en iedereen deel uit maakt.

   Zoals de mens en de aarde een huid hebben, zo heeft de boom ook een huid welke uit diverse lagen bestaat. Tussen de ziekteverschijnselen van een boom en die van de aarde zie ik overeenkomsten. Een boom die stervende is, zit vol met gaatjes en gangen. Dit beeld betekent in de natuur het einde van deze levensvorm. De zieke boom als een metafoor voor de geteisterde en geperforeerde aarde.                                       

   De buitenste en meest levenskrachtige laag van onze planeet is doorboord met ontelbare gangen voor delfstoffen zoals: zouten, metalen, olie, gas, water, enz. Kriskras over en onder elkaar liggen er draden, kabels, buizen en tunnels, worden er heipalen in de bodem geslagen, bergen afgegraven, rivieren verlegd, dammen en wegen gebouwd, oerwouden gekapt. Land, water en atmosfeer worden vergiftigd met allerlei chemicaliën. In een relatief zeer korte periode binnen onze mensheidsontwikkeling, hebben wij van de aarde een gatenkaas gemaakt. We  gedragen ons egoïstisch en onverantwoordelijk, we ondergraven de weerstand van het organisme waarvan ons voortbestaan afhangt, dommer kan het niet. Met mooie woorden als welvaart, duurzaamheid en economische groei verhullen we de hebzucht en het eigenbelang. Het resultaat van deze houding is een planeet die het niet meer bij kan benen, die zijn zelfgenezend vermogen verliest en als we niet heel snel zijn, ten dode is opgeschreven.