Asfalt bestaat meestal uit steentjes en bitumen, een aardolieprodukt. Bitumen werd al een paar duizend jaar v. Chr. gebruikt in de bouw als afdichting voor muren en andere bouwwerken die waterdicht moesten zijn, later ook voor schepen. Mijn atelier heeft naast een pannendak ook een plat dak. Als het veel regent gebruik ik bitumen om lekken te dichten, zelfs lekken die onder water staan. Dat hecht zich dan gewoon aan de teerlaag die er al ligt. Fijn hoor, die trage zwarte teer.... teringzooi wilde ik eigenlijk zeggen, want het is ontzéttend smerig spul, zwarter dan zwart.
Waar het mij eigenlijk om gaat, is het oude versleten asfalt van de autowegen. Als het er een tijdje ligt gaat het scheuren door wisselingen in temperatuur of de druk van zwaar verkeer. Dat wordt vervolgens gerepareerd, of niet. Zonder dat ze er erg in hebben, creëren wegwerkers in samenwerking met weersinvloeden en het verstrijken van de tijd, prachtige kunstwerken. Door de verschillende lagen en diverse tinten over en naast elkaar, door het craquelé en de onbewuste vlakverdeling van nieuw opgevulde gaten, krijgt asfalt zomaar een bepaalde schoonheid, soms zie je dan prachtige creaties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten