Vanochtend was er een maansverduistering. Omstreeks half acht, eigenlijk al te licht om nog goed te kunnen zien en bovendien was het hier mistig.
Bij een maansverduistering staan zon, aarde en maan op een rijtje achter elkaar, waarbij de schaduw van de aarde de maan bedekt. In vroeger tijden was men bang van zo’n verduistering, het zou allerlei onheil brengen. De maan staat voor het veranderlijke, de 4 schijngestalten, de cyclus van de seizoenen, dood en geboorte, enzovoorts. En als het lampje aan de hemel ineens langzaam uitgaat….. Dit gold natuurlijk voor zowel de zon als de maan.
De zon is het levengevende, het dynamische principe, is warmte en licht en oefent voortdurend zijn invloed op aarde uit. De maan is koud, geeft licht dankzij de zon, haar invloed is tijdelijk en cyclisch. De maan werkt in op de watermassa’s van de aarde, vanzelfsprekend dus ook op het water in ons lichaam (bloed en lymfevocht), op de circulatie van plantensappen en ook op bijvoorbeeld de visvangst.
Vanmorgen tijdens die maansverduistering ging ik sinaasappels persen. U kent ongetwijfeld het verschijnsel: gisteren waren alle sinaasappels nog mooi oranje en vanochtend zaten er zomaar ineens twee witgroen beschimmelde exemplaren tussen. Zó snel bedorven, dat kwam vast door die maansverduistering....
Zo’n beschimmelde sinaasappel lijkt sprekend op de maan zag ik nu (zie de foto hierboven). Was er vandaag geen samenkomst van maansverduistering en schimmelsinaasappels geweest, dan was ik de sinaasappel blijven associëren met de zon. Maar vanaf nu zie ik voortaan zon én maan in een sinaasappel .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten