Sommige bomen vreten ijzer. Meestal is het prikkeldraad wat langzaam in een boom verdwijnt of een andersoortige ijzeren afrastering. Zoiets kan wel tientallen jaren duren. Daarna sluit de boom zijn tijdelijke bek hermetisch en is er van buitenaf niet meer te zien welke verrassing daarbinnen is verborgen. Zagerijen die bomen tot planken en balken zagen, zijn niet dol op die stukken ijzer. De zaag is in één keer bot.
Hieronder ziet u een afbeelding van een haagbeuk die een steen aan het opvreten is. De foto dateert van een jaar of vijf geleden. Toen ik een tijdje terug nog eens ging kijken was de boom, welke onderdeel vormde van een mooie haagbeukenrij van meer dan 100 jaar oud, verdwenen. Omgezaagd voor een lelijk kantoorgebouw. Het staat inmiddels alweer enkele jaren leeg, geen huurder voor te vinden. Vast en zeker de wraak van de rode baksteen die zo graag nog eens boom had willen zijn.
1 opmerking:
Mooie verwoording! Het is ongelofelijk. Alsof het enige onvergankelijke op deze wereld de natuur is. Prachtig
Een reactie posten