Links: vissen Rechts: Terugstromend water op het strand
Het water op het strand laat ritmische patronen achter in het zand en dit lijkt ook zo te gaan bij bomen. Er is enkel een verschil in de snelheid van groei en de plasticiteit van het materiaal. Door de relatief langzame groei en de stugheid van het hout heeft het ritmepatroon enige jaren tijd nodig om vorm te krijgen. Het water dat constant door de boom stroomt legt dat ritme vast in de schors of het hout. In het sterk vertraagde groeibeeld (want bomen lijken stil te staan) kunnen wij door onze conditionering moeilijk nog de stromingen van water herkennen, welke zich sinds jaar en dag door de boom omhoog en omlaag bewegen. Maar zou men er een camera voor zetten, er elke dag een plaatje van schieten en de beelden na een aantal jaren achter elkaar plakken, dan zou het stromen zichtbaar worden.
De schors van een boom lijkt een verhoute vorm van water te zijn welke stilstaat maar in werkelijkheid in een zeer traag tempo stroomt. Elke boomsoort behoudt daarbij zijn specifieke karaktereigenschappen, waardoor er bij elke soort weer een ander stromingsbeeld ontstaat. Ook als een boom in planken wordt gezaagd zijn duidelijk de vloeiende waterlijnen aanwezig.
Links: houten plank Rechts: opgedroogd zand op het strand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten