woensdag 2 februari 2011

76. Het schone plastic van prei en ui

    We zijn er aan gewend, aan verpakkingsmaterialen zoals huishoudfolie, plastic zakjes en tasjes, afsluitbare bakjes, e.d., maar eigenlijk bestaan ze pas goed en wel sinds de tweede helft van de vorige eeuw. Om uitdroging of het aanvreten door dieren en insecten te verhinderen werd voedsel voor die tijd in bladeren of papier gewikkeld, bewaard in rieten mandjes, houten kistjes, glas, aardewerk en blikken trommels. Totdat dus de dunne plastics in zwang kwamen, plastics die doorzichtig, afsluitend, licht en toch sterk zijn. Neem nu bijvoorbeeld het plastic huishoudfolie. Je kunt er van alles in verpakken omdat het zich goed vormt om bijvoorbeeld een stuk kaas en om groenten, maar ook kun je het over bakjes en schaaltjes spannen. Even los van allerlei bedenkelijke kanten die er ook zijn, is dat een prachtige uitvinding.

Nu is het mooie vooral dat dit dunne beschermende velletje eigenlijk al vele duizenden jaren bestaat! En ook nog in een zeer geavanceerde vorm waarbij het niet alleen afsluit maar ook ademt. Er zijn een aantal planten die zo’n ‘plastic’ velletje hebben, o.a. de looksoorten (Allium) zoals ui, prei, knoflook en bieslook. Als je in de keuken bezig bent met prei of uien kom je altijd dit velletje tegen. Het is glad, zilverachtig en doorzichtig, afsluitend en doorlatend tegelijk, het laat geen water door maar wel lucht. Het beschermende laagje heeft daarnaast een antiseptische werking, bacteriën kunnen er niet zomaar even doorheen (als de rok in een ui is gaan rotten blijft dat lange tijd beperkt tot alleen die afdeling). Het is jammer dat het velletje zo moeilijk te scheiden is van zijn ondergrond en niet echt gemakkelijk te hanteren is, anders zou je het uitstekend als pleister kunnen gebruiken, bijvoorbeeld bij een snijwondje. Voorzichtig heb ik zo’n velletje van een preisteel verwijderd en om mijn vinger gespannen. Het is doorzichtig, stevig en enigszins rekbaar. Ook heb ik een stukje als een koordje in elkaar gedraaid, het velletje van de prei blijkt dan ijzersterk te zijn.

    De natuur creëert dus sinds mensenheugenis ‘plastic’ van een zeer hoge kwaliteit. Daar komt verder geen fabriek of ingewikkelde machine aan te pas en geen vervuilend productieproces. De plant maakt precies voldoende velletjes voor zichzelf, het kent geen enkel nadeel en ook is er geen afvalprobleem. Prachtig toch!

Geen opmerkingen: