Het is iets waar ik me vaak over verbaas, de vanzelfsprekendheid
waarmee sommige mensen allerlei kwalijke zaken consumeren zonder zich bezig te
houden met de gevolgen voor henzelf en de omgeving. Het is bijna onbegrijpelijk,
vooral omdat ik de mens graag zie als een redelijk denkend en bewust levend
wezen en liever niet beschouw als een onverschillig gewoontedier dat klakkeloos
consumeert wat hem door slimme uitgekookte jongens wordt voorgezet. Dit geldt niet
alleen voor ons dagelijkse voedsel, maar ook voor de geneeskunde, het milieu, voor
banen op de arbeidsmarkt, voor het kopen, gebruiken en produceren van allerlei
consumptiegoederen en meer. Om een voorbeeld te geven: hoe is het mogelijk dat de
combinatie van voedsel en vergif door het gros van de mensen wordt geaccepteerd?
Het bespuiten en toevoegen van gevaarlijke chemische stoffen aan voedingsmiddelen,
het laat het gros van de mensen koud. Eigenlijk weet iedereen van nature dat
voedsel en vergif niet samengaan, maar men is het normaal gaan vinden. Het is
ons soms letterlijk met de paplepel ingegoten en heeft helaas onze aandacht niet meer.Gif wat via ons voedsel, het water en de lucht het lichaam binnenkomt maakt mensen langzaam ziek. Een groot deel van de bevolking beseft niet aan welke chemische stoffen men zich blootstelt. In het gunstigste geval vertrouwt men op de overheid die richtlijnen en grenswaarden opstelt, die zullen dat toch zeker wel goed controleren? Niet dus, of laat ik zeggen nauwelijks, want gedegen onderzoek en controle kosten veel geld, zo af en toe een steekproef is het maximale. Daarnaast blijft het bepalen van grenswaarden meestal nattevingerwerk, want verbanden tussen sluipende vergiften en ziektesymptomen die soms pas jaren later optreden, zijn nou eenmaal moeilijk hard te maken, bovendien houdt men vaak geen rekening met stapelingseffecten. Commerciële belangen hebben over het algemeen meer prioriteit dan de volksgezondheid, al zal men dat nooit toegeven. De overheid is daarin niet te vertrouwen, men schrikt er niet voor terug om de limieten naar boven toe op te rekken als dat gunstiger is voor de economie. Ondertussen stijgen de cijfers voor ziekten als kanker, diabetes, hart- en vaatziekten, etc., nog elk jaar. Industrie en bedrijfsleven krijgen ruim baan om de bevolking nog meer aan te zetten tot de consumptie van drank, snoep en een vette hap. Bedrijven maken mooie winsten, maar de samenleving als geheel betaalt er een zware prijs voor.
Dieren lijken soms in hun voedselkeuze en levenswijze wel verder te
zijn dan mensen, een dier neemt enkel datgene wat goed is voor zijn gezondheid. Uitgezonderd huisdieren en vee, want zij kunnen door onze bemoeienis hun zuivere
instinct niet meer volgen en worden daarom net als wij geteisterd door beschavingsziekten.
De mens is met rede begiftigd en kan vrije keuzes maken. Is het dan
niet dom en onvolwassen om te blijven hangen in de gewoontes die ons ooit zijn opgedrongen
door het bedrijfsleven, want daar kom je uiteindelijk bij uit? We laten ons toch niet zomaar naar de slachtbank
leiden? Ook al is iets niet volstrekt verantwoord, leef je niet
altijd gezond, werk je met tegenzin voor je baas, doe het dan tenminste met het
volle verstand. Probeer elke dag opnieuw de wil tot verandering te voeden tot het
resulteert in een optimale geestelijke en lichamelijke gezondheid.
Dit is dus een pleidooi voor bewustzijn, voor het maken van
bewuste keuzes. Besef aanhoudend wat je doet en breng dit in overeenstemming
met je zuivere gevoel voor waarheid, ieder mens heeft dat in zich. Niet
alleen het individu maar ook de wereld is ermee gebaat.
Hieronder een link voor een korte Duitse documentaire over
het gentech-bedrijf Monsanto en het bespuitingsmiddel RoundUp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten