26 januari 2011
Heb zojuist 10 minuten naar de commissievergadering gekeken, ik zag en hoorde mevrouw Sap van Groen Links en dhr. Rosenthal debatteren. Op basis van dat korte moment kan ik u reeds verklappen dat de missie in Kunduz doorgaat. Morgen nog een afrondend debat met dhr. Rutte en de zaak is beklonken. Met een triomfantelijke blik en een brede smile zal premier Rutte dan de pers te woord staan. Ook Jolanda Sap viert haar triomf, ze denkt haar eisen en het bijbehorende knievalletje van Rutte (ze had hem vandaag voor alle zekerheid nog maar even gebeld) aan haar achterban te kunnen verkopen. De Amerikanen zijn tevreden gesteld, misschien krijgen we als beloning het begeerde plekje bij de G20, de vergadering van ’s werelds grootste economieën. Hoe een klein landje steeds opnieuw groot wil zijn.
Nederlandse instructeurs gaan in Kunduz de grotendeels analfabete politie trainen, wat meteen wil zeggen dat de leerlingen niks van het geleerde kunnen opschrijven of kunnen nakijken in boeken en dergelijke. De politie trainen in een chaotisch land met corrupte krijgsheren en een Karzai die wat corruptie betreft de kroon spant. Het is water naar de zee dragen. Moeten de door ons opgeleide politiemannen die lui trouwens niet meteen arresteren? Daar doen we het toch eigenlijk voor?!
De strijd in Afghanistan is uitzichtloos en zal met militaire middelen niet opgelost kunnen worden. Onderhandelingen tussen de strijdende partijen bieden nog de meeste kans van slagen, iets waar nog nauwelijks energie in is gestoken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten