Ik voer afgelopen dinsdag met een bootje op de Waal bij Tiel. De Waal die bijna als een zee is geworden, zo wijds en uitgestrekt, met aan de horizon enkele bomen en lantaarnpalen die nog net boven het water uitsteken. Het water van de Rijn welke hier Waal heet, is inmiddels alweer aan het dalen maar het is nog steeds een imposant gezicht.
Rivieren zijn de levensaders van de aarde, ze voeden het land. Niet alleen met voedingstoffen en mineralen, maar vooral met levenskracht, de kracht die alles doet leven. De kracht die verzegeld is in bijvoorbeeld het zaadje van een boom en voluit kan gaan stromen als water, aarde, licht en lucht een verbond met elkaar aangaan. De vier elementen zijn niks zonder deze levenskracht. Hoe je ze ook vermengt, als de levenskracht er geen deel van uitmaakt blijft het dode stof. Dit essentiële vijfde element uit zich bij mensen o.a. als creativiteit. Wij kunnen de meest geavanceerde computers ontwerpen en de hersenen van een mens zeer nauwkeurig imiteren, maar een werkelijk creatieve computer zal er nooit komen. De levenskracht behoort tot het grote mysterie waarop de mens geen vat kan krijgen. Gelukkig maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten