Volgens de laatste berichten vluchtte Muammar Khadafi in een konvooi uit de Lybische stad Sirte. NAVO-vliegtuigen ontdekten de stoet en bestookten een tiental auto’s met raketten. Khadafi trachtte zich te verstoppen in een afwateringsbuis langs de weg maar werd vrijwel meteen ontdekt door opstandelingen. Ze sleurden hem uit de buis waarna hij is gelyncht en vermoord. Het zijn diep trieste en mensonwaardige beelden die de wereld overgaan, vanaf de momenten vlak voor zijn dood tot de bezichtiging van zijn lijk in een koelhuis. Op de laatste momenten van zijn leven kwam hij in een verschrikkelijke hel terecht, werd omringd door tientallen waanzinnige duivels die hem uitjouwden, bespuugden, aftuigden en tenslotte doodschoten.
Khadafi had veel misdaden op zijn geweten. Wat hem nu is overkomen is zeer waarschijnlijk nog niks bij wat hij vele anderen heeft aangedaan. “Eindelijk zijn verdiende loon!”, zou je dan kunnen zeggen. Maar ik vind dat niemand het recht heeft om een ander mens toe te takelen en/of te doden. Zulke afschuwelijke uitingen van wrok en haat kunnen geen recht doen aan de ander en niet aan degene die ze uitdraagt. Wel is het onze plicht aan de gemeenschap te verhinderen dat misdadigers van zwaar kaliber nog ooit in de fout kunnen gaan. We hebben rechters en allerlei instituties die daarvoor zorg dragen, hoewel het altijd mensenwerk blijft.
Iedereen sterft een keer en ik stel me zo voor dat een mens uiteindelijk oog in oog komt te staan met zichzelf en dan zijn eigen hel en hemel ten volle zal ervaren, een confrontatie met wie je was en wie je bent.
Los nog van de vraag wat deze doorgedraaide opstandelingen onder het regime van Khadafi wel of niet meegemaakt hebben, is het moeilijk te zeggen hoe iemand reageert als hij in zo'n situatie terechtkomt. Ik durf er mijn handen niet voor in het vuur te steken. Tegelijkertijd voel ik ook mededogen met Khadafi, zoals ik dat ook had toen Saddam Hoessein voor de draaiende camera’s uit zijn hol werd gehaald en een tijdje later de doodstraf werd voltrokken. Ik zie dan niet enkel zijn lijst met zware misdaden voor me, maar ook dat zo’n man ooit als een klein kwetsbaar wezentje ter wereld is gekomen, zijn eerste lachje aan zijn omgeving gaf en kraaide van plezier als hij gekieteld werd. Ergens in zijn leven is er een keerpunt geweest en kwam het van kwaad tot erger. Op een gegeven moment kon hij niet meer terug, is hij alle gevoel voor proporties verloren en moet het in zijn bol zijn geslagen. Mensen met veel macht worden/zijn trouwens bijna allemaal geestesziek, ook al lijken ze normaal te functioneren. Het beste is om uit de slangenkuil te blijven en dicht bij jezelf. Khadafi was in ieder geval goed ziek, dat moge duidelijk zijn. Het stomme is dat alle regeringsleiders het wisten en zoete broodjes met hem bleven bakken omdat er financieel voordeel was te behalen. Dan ben je dus net zo ziek. Het beest in hem was toen allang uit zijn kooi gebroken en sloeg zijn klauwen uit naar alles wat hem niet zinde. Ze stonden erbij, keken er naar en vulden hun geldbuidels zolang het nog kon. Khadafi is dood, de kaarten worden opnieuw geschud. Achter de schermen bieden de marktpartijen stevig tegen elkaar op en spelen hun spelletjes. Er valt nog het een en ander te halen in Libië.
De Arabische lente kent nog vele winterse dagen. Het gure weer blijft nog wel even aanhouden. Waarschijnlijk een natte zomer met weinig zon erachteraan en dan zitten we alweer in de herfst. Groei en ontwikkeling heeft nu eenmaal een bepaalde tijd nodig.
Zie ook: Khadafi en de waanzin 11-02-2011
en: Khadafi, einde van een dictator 20-10-2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten